سراج معلم

 از اینکه روز بعد خودمان را زنده ببینیم؛ اطمینان نداریم/خواستار جابجایی آموزشکده به مکانی مطلوب و امن هستیم

یکی از دانشجویان ترم سوم این آموزشکده گفت: وضعیت فضای ورودی و محوطه آموزشکده نامطلوب است، کف حیاط دارای شیب تند و پوشیده از خاک و ماسه می باشد به گونه ای که هرگاه به کلاس می رویم زانوهایمان درد می گیرند و البسه مان به شدت خاکی می شوند.

وی ادامه داد: در مجاورت آموزشکده، یک مدرسه استثنایی قرار دارد که درب این مدرسه در داخل آموزشگاه ما واقع شده است، چند نفر از دانش آموزان معلول در این مرکز تردد می کنند.

این دانشجو، منطقه ای که آموزشکده در آن واقع است را در حاشیه شهر و مجاورت زندان اعلام کرد و اذعان داشت: ما امنیت جسمی نداریم، هفته گذشته چند نفر از اوباش به دو نفر از دوستانمان حمله کرده؛ آن ها را مورد ضرب و شتم قرار دادند و راهی بیمارستان کردند؛ همچنین به منزل آن ها یورش برده و وسایل خانه شان را خالی کردند، لازم به ذکر است که دوستانمان به دلیل ترس از سوء قصد احتمالی ضاربین در آینده، از شکایت خود در همان ساعات اولیه صرف نظر کردند.

این دانشجوی آموزشکده فنی پسران ایلام تعداد دانشجویانی که در ترم جاری از اسکان در خوابگاه محروم شده اند را ۱۴۰ نفر اعلام کرد و ادامه داد:  مسئولین از جا دادن به دانشجویان ترم سه و چهار امتناع می کنند، ما مجبور هستیم زیرزمین یا منازل دور از شان با اجاره بهای کم، کرایه کنیم.

وی خاطر نشان کرد: این منطقه به انواع آسیب های اجتماعی، فردی، روحی و روانی آلوده است، اختلاط دانشجویان با بزهکاران منطقه دور از ذهن نیست، بسیاری از دوستانمان به اعتیاد و مفاسد جنسی مانند همجنس بازی و رابطه با جنس مخالف متمایل شده اند.

این دانشجوی ترم سوم با بیان اینکه خوابگاه به دلیل اسکان بیش از حد دانشجویان در حال انفجار است، ابراز کرد: آشپزخانه تمیز و مجهز نیست، دیوارنویسی هایی که از ترم های قبل به جای مانده حاوی بدترین اهانت ها می باشند، برخی از اتاق های ۱۲ متری تا ۱۲ دانشجو را در خود جای داده اند، آن هایی که در خوابگاه اسکان داده شدند از بند پ استفاده کردند ولی ما چون پول و پارتی نداریم به بیرون افکنده شدیم، هر کس پول بیشتری بدهد جای بهتری نصیبش می شود.

یکی دیگر از دانشجویان بومی در آموزشکده فنی برادران ایلام تاکید کرد: هر شب که می خوابیم از اینکه صبح روز بعد چشم باز کنیم و خودمان را سالم یا منزلمان را با همان چیدمان ببینیم اطمینان نداریم، با توجه به مرگ یکی از دانشجویان در ترم های گذشته، ما نیز خودمان را برای مرگ با هر وسیله ای از چاقوی قاچاقچیان تا گاز گرفتگی، آماده کرده ایم.

دانشجو بومی آموزشکده فنی با اعلام نارضایتی خویش از وضعیت غذا، عنوان کرد: کمیت و کیفیت غذا مشکل دارد، البته در ترم های گذشته غذا به حدی غیرقابل خوردن بود که دانشجویان ظرفهای خود را در سطل زباله خالی می کردند اما این ترم بهتر شده است ولی نمی تواند طیب خاطر دانشجویان را فراهم کند.

این دانشجو در ادامه با مطرح کردن این موضوع که هزینه خوابگاه برای دانشجویان شبانه ۳۳۰ هزار تومان و برای دانشجویان روزانه ۱۲۰ هزار تومان می باشد، گفت: هر پرس غذا برای دانشجویان شبانه ۲ هزار تومان محاسبه می شود، پرداخت این ارقام برای ما سنگین است.

وی تصریح کرد: هر ترم مبلغ ۳۰ هزار تومان از دانشجویان به عنوان «رفاهی» می گیرند این درحالی است که آب سرد کن، دستشویی مناسب و سرویس ایاب و ذهاب نداریم، دو سال است که یک ساختمان به عنوان وضوخانه می سازند اما هنوز به اتمام نرسیده است، مسئولین این موضوع را مورد غفلت قرار داده اند.

یکی دیگر از دانشجویان با تاکید بر مطرح شدن ناامنی در فضای اطراف آموزشکده و لزوم رسیدگی به این مورد،‌ بیان کرد: سال گذشته ۱۰ نفر از اوباش به آموزشکده حمله کردند و قصد آدم ربایی و تجاوز به دو نفر از دانشجویان غیربومی را داشتند که نیروی انتظامی مانع شد و اراذل را دستگیر کرد، برخی از دانشجویان می گویند به دوستانشان تعدی شده اما خودشان به دلیل حفظ آبرو این موضوع را انکار می کنند، پسرانی که از زیبایی نسبی برخوردار هستند کمتر در خارج از دانشکده تردد می کنند زیرا از اینکه مورد سوء استفاده قرار گیرند هراس دارند.

وی گفت: غیردانشجویان در آموزشکده تردد دارند و تعداد نگهبانان کم است.

این دانشجو با تاکید بر برپا شدن نمازهای جماعت و دعوت از روحانیون برای حضور در بین دانشجویان ‌اذعان داشت: این مرکز روحانی ندارد، ما برای بیان مشکلات و سوالاتمان به روحانی نیاز داریم البته ترم گذشته حجت الاسلام شیرزاده در میان دانشجویان حاضر می شدند اما این ترم عدم حضور روحانی بیش از پیش احساس می شود.

وی مطرح کرد: خفقان بر جو آموزشگاه حاکم است به گونه ای که دانشجویان از بیان مطالبات و اعتراضاتشان امتناع می کنند تا مبادا به کمیته انضباطی کشیده شوند.

برخی از دانشجویان نیز عنوان کردند: به وزیرعلوم، رئیس دانشگاه فنی و حرفه ای، نماینده ولی فقیه در استان و مسئولین مربوطه نامه نوشتیم اما هیچکدام از آن ها به موضوعات مطروحه رسیدگی نکردند، خواستار جابجایی آموزشکده به مکانی مطلوب و امن هستیم.

یک دانشجوی ترم دوم گفت: تکریم دانشجو در این آموزشکده معنا ندارد، نگاه کارمندان به ما نگاه درست و از روی احترامی نیست.