اعمال شب و روز نیمه رجب-التماس دعا

شب نیمه ماه رجب:شب شریفى است،و در آن چند عمل مستحبّ است: اوّل:غسل کردن.دوّم:شب زنده‏دارى به عبادت،چنان‏که علاّمه مجلسى فرموده.سوّم:زیارت حضرت سید الشّهدا علیه السّلام‏ چهارم:شش رکعت نماز به کیفیتى که در اعمال شب سیزدهم گذشت.پنجم:سى رکعت نماز که در هر رکعت سوره«حمد»و ده مرتبه‏ سوره «قل هو اللّه احد» خوانده شود،و این نماز را سیّد ابن طاووس با فضیلت بسیار از رسول خدا صلى اللّه علیه و آله روایت کرده.ششم:دوازده‏ رکعت نماز،هر دو رکعت با یک سلام،و در هر رکعت،هر یک از سوره‏هاى«حمد»و«توحید»و«فلق»و«ناس» و«ایة الکرسى»و«قدر»را چهار مرتبه بخواند،و پس از سلام چهار مرتبه بگوید:

اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئا وَ لا أَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ وَلِیّا 
خدایا خدایا،پروردگارا چیزى را شریک او نسازم،و جز او سرپرستى نگیردم
سپس هر دعایى که مى‏خواهد بخواند. سیّد این نماز را به این صورت از امام صادق علیه السّلام روایت کرده،ولى شیخ در کتاب«مصباح»فرموده:که داود بن سرحان از امام‏ صادق علیه السّلام روایت کرده:در شب نیمه رجب دوازده رکعت نماز به جا مى‏آورى،در هر رکعت بعد از سوره«حمد»یک سوره‏ خوانده،و هنگامى‏که از نماز فراغت یافتى،هر یک از سوره‏هاى«حمد»، «قل اعوذ بربّ الفلق» و «قل اعوذ بربّ النّاس» و «قل هو اللّه احد» و«ایة الکرسى» را چهار مرتبه قرائت مى‏کنى،و پس از آن چهار مرتبه مى‏گویى:
سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ 
منزّه است خدا و سپاس خاص اوست و معبودى جز او نیست و او بزرگتر از هر وصفى است
پس می خوانی:
اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئا وَ مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ. 
خدایا خدایا پروردگارا چیزى را شریک او نسازم،و هرچه او خواهد شود نیرویى نیست جز خداى برتر و بزرگ.
و همچنین در شب بیست‏وهفتم مثل این عمل را به جا مى‏آورى. روز نیمه رجب:روز مبارکى است،و در آن چند عمل مستحب است: اوّل:غسل کردن،دوّم:زیارت حضرت سیّد الشهداء علیه السّلام،زیرا از ابن ابى نصر نقل شده که گفت:از حضرت‏ رضا علیه السّلام پرسیدم،امام حسین علیه السّلام،را در کدام ماه زیارت کنیم؟فرمود:در نیمه رجب و تمام ماه شعبان.سوّم: نماز سلمان به کیفیتى که در اعمال روز اوّل گذشت.چهارم:چهار رکعت نماز بخواند،و پس از سلام دست به‏ دعا بردارد و بگوید:
اللَّهُمَّ یَا مُذِلَّ کُلِّ جَبَّارٍ وَ یَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِینَ أَنْتَ کَهْفِی حِینَ تُعْیِینِی الْمَذَاهِبُ وَ أَنْتَ بَارِئُ خَلْقِی رَحْمَةً بِی وَ قَدْ کُنْتَ عَنْ خَلْقِی غَنِیّا وَ لَوْ لا رَحْمَتُکَ لَکُنْتُ مِنَ الْهَالِکِینَ وَ أَنْتَ مُؤَیِّدِی بِالنَّصْرِ عَلَى أَعْدَائِی وَ لَوْ لا نَصْرُکَ إِیَّایَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحِینَ یَا مُرْسِلَ الرَّحْمَةِ مِنْ مَعَادِنِهَا وَ مُنْشِئَ الْبَرَکَةِ مِنْ مَوَاضِعِهَا یَا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالشُّمُوخِ وَ الرِّفْعَةِ فَأَوْلِیَاؤُهُ بِعِزِّهِ یَتَعَزَّزُونَ وَ یَا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوکُ نِیرَ الْمَذَلَّةِ عَلَى أَعْنَاقِهِمْ فَهُمْ مِنْ سَطَوَاتِهِ خَائِفُونَ أَسْأَلُکَ بِکَیْنُونِیَّتِکَ الَّتِی اشْتَقَقْتَهَا مِنْ کِبْرِیَائِکَ وَ أَسْأَلُکَ بِکِبْرِیَائِکَ الَّتِی اشْتَقَقْتَهَا مِنْ عِزَّتِکَ وَ أَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ الَّتِی اسْتَوَیْتَ بِهَا عَلَى عَرْشِکَ فَخَلَقْتَ بِهَا جَمِیعَ خَلْقِکَ فَهُمْ لَکَ مُذْعِنُونَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ. 
اى خوارکننده هر ستمگر سرکش،از عزّت‏بخش مؤمنان،تویى پناهگاه من آن هنگام که دیدگاه‏ها و روشها مرا عاجز سازند و تویى پدیدآورنده جسم و جانم از روى مهر و رحمت،درحالى‏که از آفریدن من بى‏نیاز بودى،و اگر رحمت تو نبود هرآینه از هلاک‏شدگان‏ بودم،و تویى تأیید کننده من در پیروزى بر دشمنانم،و اگر یارى تو نبود،هرآینه از رسواشدگان‏ بودم،اى فرستنده رحمت از سرچشمه‏هایش،و پدید آورنده برکت از جاهایش،اى آن‏که‏ هستى‏اش را به نهایت بزرگى و بلندى خاص ساخته،س دوستانش به عزت او عزیز مى‏شوند،اى آن‏که پادشاهان در برابرش یوغ خوارى بر گردن نهاده‏اند در نتیجه از حملات انتقام‏جویانه‏اش در هراسند،از تو مى‏خواهم به حق وجودت که‏ آن را از کبریایت برون ساختى،و از تو مى‏خواهم به حق کبریایت که آن را از عزّتت برگرفتى و از تو مى‏خواهم به حق عزّتت که با آن بر حکومت هستى چیره گشتى و با آن همه آفریدگانت را آفریدى،در نتیجه همه آنان بر هستى‏ات اعتراف دارند،که بر محمّد و اهل بیتش درود فرستى.