امشب که ماه نو را دیدم به بام خانه گفتم به او کلامی

امشب که ماه نو را
  دیدم به بام خانه 
    گفتم به او کلامی
      البته عاشقانه
        ای ماه نو تو از چه
          این گونه گل عذاری
            از چه به روی لب ها
              لبخند تازه داری
            گفتا اگر ببینی
          من پر ز شور و شینم
        ماه تولد آن
      مولای تو حسینم
     گر که تو قلب من را
    بینی پر است ز احساس
  آخر درون قلبم
زاده شده چو عباس
  گر رنگ و روی من هم
    زیبا و نازنین است
      مهمان دیگر من
        زین العابدین است
          چون می رسم به نیمه
            مزد دلم اذان است
              مهمان ویژه من
                صاحب این زمان است