حریف بدعهدی کند آنچه داده‌ایم بازگشت‌پذیر نیست

گزارش کیهان از یک خطر جدی

در حالی که حریفان ایران در مذاکرات هسته‌ای مکانسیم‌های لازم برای بازگشت به دوران پیش از توافق را در هر زمان که اراده کنند در اختیار دارند اما متاسفانه واقعیت‌های توافق صورت گرفته و روند اجرایی تعریف شده برای آن به نحوی است که در صورت نقض عهد طرف مقابل، ایران از مکانسیم لازم برای بازگشت به وضعیت پیش از توافق برخوردار نیست.

سرویس سیاسی- 
در حالی که برخی از اعضای گروه 1+5 به شدت غیرقابل اعتماد بوده و نگاهی به گذشته، سوابق سیاهی را از بدعهدی‌های مکرر آنها نشان می‌دهد، خالی بودن دست ایران از مکانسیم بازگشت به گذشته می‌تواند انگیزه حریفان بدعهد را برای زیر پا گذاشتن تعهدات خود تقویت کند.
برخلاف اظهاراتی که مدعی است قطعنامه‌های پیشین شورای امنیت از میان رفته و ملغی شده است، این قطعنامه‌ها در واقع فریز شده و در زمان مقتضی به راحتی قابل بازگشت و اعمال هستند. حریفان مذاکراتی ایران در توافق وین و قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل سیستمی خودکار برای بازگشت قطعنامه‌های پیشین و تحریم‌های ناشی از آنها طراحی کرده‌اند که به سیستم ماشه موسوم است. 
در بند ۱۲ این قطعنامه آمده است:«ذیل بند ۴۱ منشور ملل متحد، تصمیم می‌گیرد که اگر شورای امنیت یک قطعنامه ذیل پاراگراف ۱۱ برای ادامه اجرای لغو مصرح در پاراگراف ۷ (a) تصویب نکرد، آنگاه در نیمه شب به وقت گرینویچ سی‌امین روز پس از دریافت تذکر اشاره شده در پاراگراف ۱۱ به شورای امنیت، تمام قوانین قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (۲۰۰۸) و ۱۹۲۹ (۲۰۱۰) که براساس پاراگراف ۷ (a) لغو شده بود، بایستی به همان نحوی که پیش از تصویب این قطعنامه اعمال می‌شد، اعمال شود و تمهیدات اعلامی در پاراگراف‌های ۷،‌۸ و ۱۶ تا ۲۰ این قطعنامه لغو می‌شوند، مگر آنکه شورای امنیت تصمیمی غیراز این بگیرد.»