یادداشت اختصاصی دکتر محمد سلیمانی برای رجانیوز:
دولت سکوت و مدل کارگزارانی/صنعتگران می‌پرسند چرا سهم بخش تولید را از محل یارانه‌ها نمی دهید؟اما پاسخی نمی‌گیرند/مردم می‌گویند رد ترک تحریم‌ها نشانمان بدهید، اما آنها را کم‌سواد می‌نامند
هر روز مردم خصوصاً در شهرهای کلان شاهد عبور و مرور و مانور خودروهای لوکس چند میلیاردی هستند. همه سؤال می کنند: اینها چگونه مجوز می گیرند و چگونه وارد می شوند؟ بارها نمایندگان مردم توضیح خواسته اند، ولی افسوس از یک پاسخ روشن و قابل فهم. نان به میزان حداقل ۳۰% گران می شود. معلوم نمی شود مسئول آن کیست و قبل از آن دولت اعلام می کند: بنا بر گران کردن نیست، ولی عملاً انجام می شود و بنی بشری پاسخگو نیست! و زیپ دهن مسئولان در این مورد تا آخر کشیده می شود!
دکترمحمد سلیمانی*: اوضاع و دنیای عجیبی است. همه ما تجربه کرده ایم که اخلاص در عمل موجب برکت و رونق کار می گردد. ایمان و توکل باعث شکوفائی ذهن ها و فراوانی نعمت می گردد. یکرنگی در گفتار و عمل موجب خیرات و همگرائی های مختلف می شود. ولی در صحنه مسؤلیت نمایشی دیگر ارائه می شود. یکی از گرفتاریها و مصبیتهایی که کشور در دو سه دهه اخیر مبتلا به آن شده است، تفکر کارگزارانی است.
شیوه عمل این گروه در دوران سازندگی و اصلاحات مردم را عاصی کرد. با شروع دولت یازدهم، ژنرالهای این گروه و نمایندگان این تفکر مجدداً فرصت حضور در مدیریت اجرائی را پیدا کردند. علاوه بر ویژگی جمع آوری مال و مَنال، این تفکر از نوعی دو گانگی در گفتار و رفتار و عمل برخوردار است. ملت شریف ایران به خاطر دارد که چگونه نمایندگان این تفکر، دور یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸حلقه زدند و او را مدیریت کردند و در سر صندوق به کاندیدای دیگر رأی دادند و با نشان دادن برگه رأی خود، به آن افتخار کردند. هرگز در مقابل این عمل خود به مردم هیچ پاسخی ندادند. الآن که با فرصت ایجاد شده در دولت یازدهم، ژنرالهای این تفکر دور میز این دولت حلقه زده اند، شاهد هستیم که این گروه نوعی سیاست پوست کلفتی در پیش گرفته و از آن بهره می برند و این سیاست آن است که در گفتار خود را دولت پاسخگو معرفی می کنند، ولی در عمل هیچگاه پاسخگوئی نداشته و بلکه سکوت را بر پاسخ ترجیح داده و می دهند. ملت شریف ایران ملاحظه کند که در طول ۱۸ ماه گذشته همواره از دولتمردان چند صد میلیارد تومانی خواسته شده است بگویند این همه ثروت را چگونه کسب کرده اند؟ در عین حالیکه همواره مدیر بوده اند! دریغ از یک کلمه حرف توضیحی و عکس العمل مناسب و متعهدانه! آیا ملت حق ندارد بداند دولتمردان خاص، با درجه اعطائی ژنرالی توسط رئیس محترم جمهور به آنها، چگونه این همه ثروت را جمع کرده اند؟ آیا این توقع بی جا و یا زیاد است؟ ولی ناباورانه همه شاهد سکوت ژنرالها هستیم . چرا؟
