بخشی از بیانات آیتالله خامنهای در ۵۳/۰۶/۳۱ در مسجد امام حسن علیهالسلام مشهد:
یک صفتی است در انسان که همیشه دنبال کارهای راحتتر میرود، حالت سهولتطلبی، سهلگرایی در انسان هست. بین دو کار اگر مخیّرش کنید، هر کدام آسانتر است، هر کدام تلاش کمتری، مایهی کمتری میبرد، آن را انسان انتخاب میکند، خاصیت آدم این است، معمولاً انسانها اینجوریاند. ... از طرفی ایمان مذهبی میگوید، بهشتت از دست رفت. برای اینکه هم سهلگرایی بهجای مانده باشد، هم بهشت از دست نرفته باشد، مجبوریم بنشینیم فرمول درست کنیم، فرمولهایی که نتیجه میدهد رفتنِ آدمِ بیکارهی تنبل را به بهشت. پای فرمولها میایستیم، گیر میدهیم، نمیفهمیم؛ تا وقتی به بهشت نرفتیم میفهمیم که فرمولها غلط بود. من میگویم حالا یک تجدیدنظری بکنیم ببینیم آیا واقعاً این فرمولها درست است؟ ... امام علیهالسلام در روایتی این مضمون را میفرمایند که نمیرسد به شفاعت ما، مگر بهوسیلهی کوشش و جدّ و جهد. حالا ما با تنبلی، با زانوی غم به بغل گرفتن و غم گذشته و آینده را با بیغیرتی خوردن، ما با این حالت منفیِ پستِ بیخاصیت، مینشینیم به امید شفاعت، در حالی که خود امام علیهالسلام، طبق این روایت میفرماید که شفاعت ما به آن کسانی میرسد که جدّ و جهد و کوشش داشته باشند، درست نقطهی مقابل آنچه که در مغزهای ماست.http://farsi.khamenei.ir/
- ۰ نظر
- ۱۶ تیر ۹۴ ، ۱۶:۴۵