«إنَّ الْمُؤْمِنَ إذا تَکَلَّمَ ذَکَّرَ ... والْمُنافِقُ إذا تَکَلَّمَ لَغا»؛ مؤمن وقتی حرف میزند، ذکر میگوید (یاد خدا میکند، حرف خوب میزند، حرفش گناه نیست، ذکر خیر مؤمن هم میکند) اما منافق وقتی حرف میزند لغو میگوید و از حرکات، نشست و برخاست، سلام و احوالپرسی او چیزی یاد نمیگیری. تحف العقول، النص، ص 212.
- ۰ نظر
- ۰۹ اسفند ۹۳ ، ۲۱:۵۴