آورده اند که امیر کبیر، موثق الدوله، حاکم قم، را به جرم رشوه گرفتن به سختی تنبیه و از کار برکنار کرد. موثق الدوله که مقام را بر باد رفته می دید، به عمه شاه متوسل شد؛ وی نیز پیش شاه وساطت او را کرد. ناصرالدین شاه که می خواست در برابر درباریان و نزدیکان خودی نشان بدهد، موثق الدوله را دوباره به حکومت قم منصوب و هنگام امضای فرمان، به طور ضمنی از حکومت او در قم حمایت کرد. وقتی خبر این ماجرا به گوش امیر رسید، دستور داد موثق الدوله را بازگردانند. آن گاه یادداشتی خطاب به شاه نوشت: «قربانت شوم؛ الساعه که در ایوان منزل با همشیره همایونی به شکستن لبه نان مشغولیم، خبر رسید که شاهزاده موثق الدوله حاکم قم را، که به جرم رشا و ارتشا معزول کرده بودم، به توصیه عمه خود ابقا فرموده و سخن هزل بر زبان رانده اید. فرستادم او را تحت الحفظ به تهران بیاورند تا اعلیحضرت بدانند که اداره امور مملکت به توصیه عمه و خاله نمی شود. زیاده جسارت است، تقی».
