عن ابى بصیر قال: دخلت على ام حمیدة اعزیها بابى عبدالله علیه السلام فبکت و بکیت لبکائها ثم قالت: یا ابا محمد لو رایت اباعبدالله علیه السلام عند الموت لرایت عجبا فتح عینیه ثم قال: اجمعوا لى کل من بینی و بینه قرابة، قالت: فلم نترک احدا الا جمعناه، قالت فنظر الیهم. ثم قال: ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلاة.
ابی بصیر گفت: داخل شدم بر مادر امام صادقعلیه السلام که او را در عزاى فرزندش تسلیت دهم، پس او گریه کرد و من هم از گریه وى به گریه افتادم، پس گفت: اى ابا محمد اگر به هنگام مرگ فرزندم امام صادق علیه السلام حاضر بودى چیز عجیبى را مشاهده مى نمودى، او چشمان خود را باز نمود و فرمود همه خویشان را نزد من جمع کنید، پس به آنها نظر افکند و گفت: «کسانى که نماز را سبک شمرند به شفاعت ما نائل نشوند».
بحارالانوار / جلد٨٠ / ص ١٩ / حدیث ٣١
