سراج معلم

ایت الله جاودان در یکی از شبهای احیاء فرمودند: ” امشب فقط قول یک گناه را بدهید که یک گناه را کنار بگذارید. می گویند به خدا قول ندهید . هیچ وقت به خدا قول ندهید . چرا ؟ چون اگر قول بدهید شما را به خودتان وا می گذارد که به قولت عمل کنی .  وقتی هم شما را به خودت واگذار کرد ، نمی توانی به قولت عمل کنی . پس چکار کنیم ؟ هم قول دهیم وهم قول ندهیم !! قول می دهیم به کمک و مدد تو ترک کنیم .  خدایا به مدد و کمک تو من این گناه را نمی کنم . به کمک تو دیگر نمی خواهم این گناه را بکنم .  آن وقت اگر آدم چنین کاری کند، یک ماه رمضان را برده است. این ماه رمضان را بردی . نباختی . یک وقت آدم یک عملی را انجام می دهد و قبول می شود و می گویند بردی . آنوقت انشاءالله قبول می شود.  به برکت همان توبه ممکن است همه گذشته ها را ببخشند. حالا یک کسی مرد تر است و همت بیشتری دارد و همه اشتباهات و گناهانش را قرار می گذارد. وقتی بشمارند مشخص می شود… خب. یک کم العفو بگوییم . شاید خد ااین یکی را بپذیرد . ما نمی دانیم کدام را قبول می کند. شاید این یکی را قبول کند . شاید این العفوی که گفتی را قبول کرد . ازطرف شما که نیست . شما فقط کلمه اش را می گویی . او باید ببخشد. می گوید با این یکی من قبولت کردم . لذا می گویند هیچ وقت کم نگذار . شاید آن یک دانه که کم گذاشته ای قبول شده باشد. انشاءالله که می شود…  http://qurantehran.ir/