خبرنگار باید نقاد باشد یا زینت‌المجالس مقامات دولتی؟!
آیا می‌شود تعارفات مسئولان دولتی را در روز خبرنگار جدی گرفت حال آن که مطبوعات منتقد تحت فشار دولت قرار دارند؟
سایت الف ضمن انتشار این تحلیل نوشت: تیتر روز 13 مرداد روزنامه کیهان دقیقاً همانی است که می‌شود نوشته را آغاز کرد. جملات رئیس‌جمهور روحانی در مراسم تحلیف و جمله معروف؛ «پناه می‌برم به خدا از بستن دهان منتقدان». اتفاقی که بارها نقض آن در این دولت اتفاق افتاد و بارها صدای منتقدان این نقض به رکنی از ارکان دولت نرسید. و همه این نقض وعده‌ها در حالی اتفاقی می‌افتد که دولت یازدهم بیشتر از همه شعار «زنده باد مخالف من» سرداد. در حقیقت یکی از پررنگ‌ترین وعده‌های انتخاباتی این دولت نرم شدن برخورد با منتقدین در عمل بود و در طول دو سال گذشته هم رئیس جمهور بارها و بارها گفت که از نقد استقبال می‌کند.
16 دی 92 روزنامه یالثارات الحسین اولین قربانی این عهدشکنی دولت شد و توقیف شد. بسته شدن این نشریه به اتهام توهین و افترا به دولت قطعاً خلاف وعده‌های روحانی در آزادی بیان مخالفین است.
مانند 9 دی با مدیرمسئولی آقای حمید رسایی که مشخصا مواضعی انتقادی نسبت به دولت آقای روحانی دارد تاکنون سه بار به حکم توقیف دولت یازدهم دچار شده است. تمام این توقیفات به استناد بند قانونی: «مصوبات شورای عالی امنیت ملی برای مطبوعات لازم‌الاتباع است. در صورت تخلف، «دادگاه می‌تواند» نشریه متخلف را موقتا تا دو ماه توقیف و پرونده را خارج از نوبت رسیدگی نماید.» انجام شده و بعد از آخرین آنها در دوازده مرداد سال جاری آقای رسایی در نامه‌ای خطاب به آقای جنتی، وزیر ارشاد می‌نویسد «هفته‌نامه 9 دی دوبار پیش از این در دولت یازدهم با استناد به این بند، توقیف شد که هر دو بار در بررسی قضایی به دلیل عدم کفایت مستندات، قرار منع تعقیب برای آن صادر و تبرئه شد».
در این بین و بعد از توافق هسته‌ای که دولت اصرار دارد آن را پایان یافته و به عنوان بزرگترین وعده انتخاباتی محقق شده خود قلمداد کند، وعده انتخاباتی آزادی بیان منتقدین نقض می‌شود و وطن امروز و کیهان به خاطر انتقاد از مذاکرات تذکر می‌گیرند. برخورد دولت آقای روحانی فقط با رسانه‌ها صورت نگرفته بلکه ادبیات تند وی نسبت به منتقدین برای اولین‌بار مردم را با نوع جدیدی از انتقادگریزی دولت‌ها آشنا کرد. الفاظ بی‌سواد و بی‌شناسنامه و به جهنم آنقدر برای ادبیات سیاسی این کشور نامأنوس بود که تا مدت‌ها راجع به آن صحبت و نقد و نوشته تولید شد. رئیس‌جمهور می‌گوید که «دولت منتقدان و نقد سازنده و منصفانه را نعمت می‌داند» اما به نظر می‌رسد که باید از رئیس‌جمهور خواست تا نمونه‌ای از نقد منصفانه را به عنوان الگو به تمام رسانه‌ها و افراد منتقد بدهد تا دقیقا مشخص شود که انتقاد از دولت باید چگونه باشد که منجر به بسته شدن دهان منتقد نشود؛ هر چند امروز ارشاد در مراسم روز خبرنگار با اشاره به توقیف چندباره هفته‌نامه 9 دی و گلایه ضمنی از دادگاه ویژه روحانیت برای تبرئه 9 دی صریحا اعلام کرد که بار دیگر در صورت اصرار بر تخلف، این هفته‌نامه را به جای توقیف لغو پروانه می‌کند.
در پایان تحلیل الف آمده است: روز خبرنگار، امسال هم رسید و دوباره سیل پیامک‌ها و ایمیل‌ها و خبرهای تبریک به این قشر رسانه‌ای به راه افتاد. در این بین اما چند نفر این جمله آقای روحانی که «خبرنگاران وجدان زنده و دیدگان بیدار جامعه در مسیر تعالی و بهروزی هستند»، این جمله وزیر کار که «دولت به دنبال نشاط بیشتر در مطبوعات است» و یا جمله وزیر ارشاد که «مبارزه واقعی با فساد در سایه دسترسی آزاد به اطلاعات تحقق می‌یابد» را جدی می‌گیرند؟
