سرطان،یعنی، "سازِ خود را زدن"
سه شنبه, ۲۰ مرداد ۱۳۹۴، ۰۷:۲۷ ب.ظ
سرطان،یعنی، "سازِ خود را زدن"! یعنی، از اطاعت یک مُطاع،بیرون آمدن، یعنی مثل یک بی صاحب رفتار کردن!
دایره بالا، "چرخه سلولی" ست...یک چرخه...یک دوره ای برای اینکه نهایتاً در فاز M سلول جدیدی به وجود بیاید...موضوع مهم، جاهاییست که نوشتم stop.... این جاها یعنی، تو، صاحب داری، باید خودت را چک کنی با معیارهایش...اگر ایرادی داشتی یا نیاز به ترمیم،باید بمانی تا درست شوی ....
سلول هایی که دلشان می خواهد ساز خودشان را بزنند و هیچ محدودیتی برای خود قائل نیستن،stop ها را رد می کنند...دلشان نمی خواهد با کسی یا چیزی چک شوند...رد می کنند...خرابی هایشان را که محصول دوران حیاتشان ست و به مرور توی خودشان جمع کرده اند،همه جا،با خودشان حمل می کنند...هی بزرگ می شوند...بی پایه و اساس بزرگ می شوند...بی خودی بزرگ می شوند....و نه تنها رشدشان فایده ای ندارد،بلکه هر کسی آرزو می کند ای کاش بزرگ نشوند!....و به همین بی خودی،می شوند سلول سرطانی..بلای جان بشریت....دشمن درجه یک جان آدمی....
حواشی:
حواشی:
- صاحب داشتن، برای رشد لازم ست....محدودیت،لازم ست برای خوب ماندن....سرطان نباشیم....بی خودی رشد نکنیم، می شویم دشمنی که محکومیم به نابودی...آدمِ بی صاحب،رشدش هم بی خاصیت ست...هیچ،خواهانی ندارد، به هیچ دردی نمی خورد..
- خودمان را چک کنیم...نمی شود که اصولی نداشت،معیاری نداشت،..پس خرابی هایمان را چطور چک کنیم؟....سرطان نشویم.
برگرفته شده از rochak.blog.ir
