خضوع عارفانه‌ی علیّ بن جعفر نزد امام جوادعلیه السلام
علیّ بن جعفر، عموی امام رضا علیه السلام بود ، پسر امام صادقعلیه السلام و برادر امام کاظمعلیه السلام او مرد بسیار بزرگواری بود که در زمان حضرت امام جوادعلیه السلام می زیست و در برابر آن حضرت که نوه‌ی برادرش بود، به قدری خضوع می کرد که دیگران اعتراض می کردند که شما با این سنّ و سال و موقعیّت و عظمت، چرا این قدر در مقابل کودکی خضوع می کنید؟ می گفت : آیا شما می خواهید من روشنی آفتاب را منکر شوم؟ خداوند او را لایق مقام امامت دانسته و مرا با این ریش سفید لایق ندانسته است.دست به ریش خود گرفته و رو به آسمان می کرد و می گفت: خدایا! اینها نمی فهمند تو او را لایق دانسته‌ای و من در برابرش خاضع هستم.
علیّ بن جعفر، خودش در مسجدالنّبی جلسه‌ی درس داشت.روزی در حال تدریس بود که امام جوادعلیه السلام از در مسجد وارد شد.او بی درنگ از جا برخاست و با عجله جلو رفت و دست امام را گرفت و بوسید.امام جوادعلیه السلام دعا کرد و فرمود: خدا رحمت کند تو را عموی بزرگوار! برو در جای خود بنشین.عرض کرد: آقا! شما ایستاده باشید و من بنشینم؟ امام برای اینکه عمو آزاد باشد،تشریف بردند.او آمد در حلقه‌ی درسش نشست.شاگردان اعتراض کرده و گفتند، شما چرا این قدر خود را در برابر یک کودک، کوچک می کنی؟علیّ بن جعفر فرمود:شما او را نمی شناسید و نمی دانید که خدا چه عظمت و جلالت و رفعت مقامی به او عنایت فرموده است. من باید خادم او باشم.
حضرت امام جوادعلیه السلام را در سنّ25 سالگی مسموم کرده و به شهادت رساندند.آن حضرت در زمان شهادتشان جوان ترین امامان(علیهم السلام)بودند.
اللّهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد و ارزقنا معرفتهم و محبّتهم و احشرنا فی زمرتهم
