سراج معلم

 علیرضا زاکانی : آنچه در نیویورک توسط آقای ظریف اتفاق افتاد از دو حال خارج نیست: یا تلاش عامدانه برای عادی‌سازی ارتباط با آمریکاست که پشت پا زدن به آرمان‌های انقلاب است یا ناتوانی در پیش‌بینی حرکت دشمن و اتخاذ اقدام مناسب در برابر آن که خلاف هوش دیپلماتیک است. دست دادن آقای ظریف با اوباما مصداق بارزی از زمینه سازی عامدانه یا جاهلانه برای نفوذ سیاسی دشمن در شرایط پسابرجام و خطایی نابخشودنی است و مایه تأسف است که وزیرخارجه ما که باید نخستین سنگر در برابر نفوذ سیاسی استکبارجهانی باشد خود دست به تابوشکنی بزند و دست شیطان بزرگ را بفشارد.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در پاسخ به ادعای اتفاقی بودن ماجرا گفت: این ادعا اولا در عرف بین‌الملل پذیرفتنی نیست و معمولاً چنین کارهایی با هماهنگی‌های دلالان سیاسی پشت پرده صورت می‌گیرد. ثانیاً "دیپلماسی اتفاقی" خود وهن همان دولتی است که با شعار تدبیر رأی مردم را کسب کرده و مدعی صداقت با مردم است؛ ثالثاً این سوال به ذهن متبادر می‌شود که چرا همواره امور مشکل سازی نظیر این ماجرا یا گفت‌وگوی تلفنی آقای روحانی با اوباما به صورت اتفاقی رخ می‌دهد؟ چرا به طور اتفاقی قیمت کالاها پایین نمی‌آید یا کیفیت خودروها ارتقا نمی‌یابد؟ چرا به طور اتفاقی نرخ بیکاری کاهش پیدا نمی‌کند؟ و چندین سوال مشابه آن.