و امروز ،دوم محرم کاروان عشق به قرار کربلا رسید
کاروان کربلا پس از وداع با پیامبرصلوات الله علیه و آله وسلم و حضرت زهرا سلام الله علیها و امام مجتبی علیه السلام شب‌یکشنبه بیست و هشتم رجب سال شصت هجری مدینه را به سوی مکه ترک نمودند.امام حسین علیه السلام از بیعت با یزید خودداری کرده و شبانه همراه خانوادة خویش از مدینه به‌مکه حرکت نمود. یک جامعه نمونه در این کاروان متجسم بود. در دل تاریکی از کوره‌راه‌های بیابان‌ها گذر کردند و منزل به منزل راه سپردند.
یک ماه و چند روز از بیابان‌ها و کوهستان‌ها گذشتند و در هر منزل از خود، ردّی ازروشنایی و کرامت باقی نهادند. روز سوم شعبان سال شصت هجری درست در روز میلادامام حسین علیه السلام کاروان امام به مکه رسید و در محلة شعب علی در خانه عباس بن‌عبدالمطلب اقامت گزید. مردم مکه به استقبال و دیدار خاندان پیامبرصلوات الله علیه و آله وسلم آمدند. در این‌ایام که در آستانه برگزاری مراسم حج بود بسیاری از مسلمانان از سراسر قلمرو اسلامی به‌مکه می‌آمدند و این فرصت مناسبی برای امام حسین علیه السلام و خاندان پیامبر9 بود تا بامردم صحبت کنند و نسیم آزادی در مکه وزیدن گیرد.
از سوم شعبان تا هشتم ذی الحجه که امام حسین علیه السلام از مکه به قصد کوفه‌عزیمت نمود بیش از چهارماه در مکه اقامت داشتند. در این مدت، مردم گروه گروه باامام‌حسین علیه السلام تماس می‌گرفتند و ابراز وفاداری و حمایت می‌کردند.
در دهم رمضان نامه‌ای از سران و اعیان کوفه به امام حسین علیه السلام رسید که در آن‌نامه از امام دعوت شده بود به کوفه برود تا کوفیان به رهبری امام با یزید بجنگند.
امام در پاسخ نامه‌های مکرر سران و مردم کوفه، مسلم بن عقیل (پسر عموی‌خود) را به کوفه فرستاد تا میزان صحت گفتة کوفیان را به اطلاع امام برساند.
با اعزام مسلم بن عقیل به کوفه، هجده هزار نفر از مردم کوفه با امام بیعت کردند ومسلم خبر این بیعت و وفاداری را به امام ارسال داشت. لیک با تغییر یافتن حاکم کوفه‌وضع‌ِ مردم نیز تغییر یافت. ابن زیاد از طرف یزید بن معاویه به عنوان حاکم کوفه انتخاب‌شد و با فریب و توطئه و قتل و کشتار، مردم‌ِ کوفه را از همراهی با مسلم بازداشت تا جایی‌که مسلم در یک جنگ نابرابر به تنهایی با سربازان ابن زیاد جنگید و سرانجام دستگیر وبه شهادت رسید.
همزمان با این واقعه و مطلع شدن یزید از نهضت امام حسین علیه السلام و فعالیت‌های‌ایشان سپاهی را به فرماندهی عمر بن سعد جهت دستگیری یا قتل امام حسین علیه السلام به‌مکه اعزام نمود و امام علیه السلام وقتی از ماجرا آگاه شد دیگر نتوانست منتظر رسیدن نامة مسلم‌بن عقیل باشد و ناچاراً در هشتم ذی حجه مکه را به قصد کوفه ترک نمود.
حرکت کاروان امام از هشتم ذی حجه تا دوم محرم که به کربلا رسید، حرکتی بودبرای بیدار نمودن انسان‌های تمامی تاریخ. این کاروان، منزل به منزل راه می‌سپرد تاآمیزه‌ای از عظمت و عزت و مظلومیت را بر صفحات تاریخ بنگارد و سرانجام این کاروان‌در دهم محرم 61 هجری حماسه‌ای را آفرید، حماسه عشق، حماسة هویت انسانی،حماسة عاشورا.
روز شمار این حماسه، شمارش لحظاتی است که انسان‌هایی عاشق از فراز این‌روزها به معراج رفتند و در هر منزلی از خود خاطره‌ای به جای نهادند، خاطره‌ای که هرقصة آن درسی از عزت نفس و کرامت ذاتی انسان کامل امام حسین علیه السلام می‌باشد.
