من از این قوم ستمگر نگریزم، نکنم بیعت و با خصم ستمگر بستیزم،
اگر از خنجر خونریز
لبِ تشنه ببرند سرم را،
اگر از تیغ شکافند
در این عرصه ی خونین ،جگرم را،
اگر از تیر سه شعبه بدهند آب
عوضِ شیر، گل نوثمرم را،
اگر از داغ برادر ،شکند خصمِ ستمگر کمرم را،
اگر از چار طرف خصم زند برجگرم تیر،
اگر آید به سر و کتف و تنم ضربت شمشیر،
اگر از سنگ شود غرقه به خون روی منیرم،
اگر آتش عوض آب دهد خصم شریرم،
اگر از داغ پسر سوزم و صد بار بمیرم،
به خدایی که مرا خواسته با پیکر صدچاک ببیند
به تنم زخم دوصد نیزه وشمشیر نشیند،
به ستمگر نکنم کرنش و ذلت نپذیرم،
اگر آرند به جنگم همه ی اهل زمین را و سما را
انا مظلوم حسین
منم و عهد الستم، نه گسستم نه شکستم،
به خدا غیر خدا را نپرستم،
به خدا من پسر شیر خدا و پسر فاطمه هستم،
همه ی دار و ندارم همه هفتاد و دو یارم به فدای ره جانان،
منم و سرخی رویم، منم و خون گلویم،
منم وحنجر عطشان، منم و داغ جوانان،
منم و خاک بیابان، منم و سُمِ ستوران،
من و رگ های بریده، منم و قلب دریده
منم وطفل صغیرم، منم و کودک شیرم،
منم و دخت اسیرم، منم و حیّ قدیرم،
منم و زخم فراوان، منم و آیه ی قرآن،
منم و زخم زبان ها، منم و تیغ و سنان ها،
همه آیید و ببینید مقام و شرف و عزت ما را
انا مظلوم حسین
به خدا و به رسول و به علی ابن ابی طالب و زهرای بتول و حسن آن سید ابرار،
به هفتاد و دو یارم به حبیبم به زهیرم
به طرماح و به جون و وهب پاک سرشتم،
به جلال و شرف عابس و عباس و به عثمان و به جعفر،
به شهیدان عقیل و به خلوص دل عبد اللَّه و قاسم،
به علی اکبر و داغش به علی اصغر و خونش
به گل یاس مدینه، به رقیه به سکینه،
به دل سوخته ی زینب کبرا و دو فرزند شهیدش،
به لب تشنه ی اطفال صغیرم،
به تن خسته ی سجاد عزیزم،
من از این قوم ستمگر نگریزم،
نکنم بیعت و با خصم ستمگر بستیزم،
من و ذلت، من و تسلیم، من و خواری و خفت،
سر من بر سر نی راه خدا پوید و با دوست سخن گوید و گردد هدف سنگ و خورد چوب، نبینم به خدا غیر خدا را
انا مظلوم حسین
شاعر:حاج غلامرضا سازگار (میثم)
