سراج معلم

ابراهیم بن عباس گفت: خدمت حضرت امام رضا علیه السلام بودیم. یکی از شاگردان پرسید: معنای "نعیم" در آیه ی شریفه‌ ی « لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ » [در روز قیامت، از شما درباره نعمت ها سؤال می شود] چیست؟

حضرت با صدایی رسا فرمودند: هر کسی به طریقی معنی کرده است. بعضی گفته اند، منظور آب سرد است. بعضی می گویند مراد، خواب است. عده‌ ای نیز می گویند که غذای خوش طعم است.

اما پدرم از امام صادق علیه السلام نقل کردند که وقتی این تعابیر درباره کلمه نعیم خدمت ایشان گفته شد، غضبناک شده و فرمودند:
هرگز خداوند از مخلوق در مورد چیزهایی که به آنها تفضل فرموده است بازخواست نخواهد کرد و بر سر آنان منت نمی گذارد. این کار از مخلوق ناشایست است که بخاطر غذا یا آب یا چیزهای دیگری که به مردم داده، بر آنها منت بگذارد. چگونه می توان چیزی را که برای مردم شایسته نیست، به خداوند متعال نسبت داد ؟!

نعیم به معنی ولایت و دوستی ما خاندان است و خداوند بعد از توحید و نبوت از آن سؤال خواهد کرد. زیرا اگر بنده به لوازم ولایت و محبت متعهد باشد و به آن وفا کند، به نعیم بهشت که زوال ندارد، دست می یابد.

در ادامه روایت، حضرت رضا علیه السلام فرمودند: پدرم از امام صادق علیه السلام و ایشان نیز از امام باقر علیه السلام به همین طریق از حضرت علی علیه السلام نقل کردند که پیامبر اکرم (ص) فرمودند:

یا علی! اولین چیزی که بعد از مرگ از بنده سؤال می کنند شهادت به توحید و نبوّت من و اقرار به ولایت توست، به همان طریق که خدا قرار داده و من نیز به مردم رساندم. پس هرکس به این قسمت اعتراف کند و اعتقادش نیز همان باشد، بسوی نعمتی که هرگز نابودی و زوال ندارد رهسپار خواهد شد.
کتاب ینابیع المودة، ج1، ص 111