زیادبن ابیه را استاندار فارس کرد که وی پدر عبیدالله‌بن زیاد بود!
در خبرها آمده بود که آقای روحانی در جمع استانداران و فرمانداران افاضاتی فرموده اند به شرح زیر:
<<کسی که می‌خواهد نماینده مجلس شورای اسلامی شود البته که باید به دین، اسلام متعهد باشد و التزام به قانون اساسی و ولایت داشته باشد و این از بدیهیات است، اما محیط زیست، صنعت، توسعه کشور، حل بیکاری و رکود نمی‌شود و آیا همه مشکلات کشور همین است؟یعنی امیرالمؤمنین وقتی حاکمی را در یک منصب قرار دهد، فقط به نماز شب آن فرد یا اینکه اول وقت در مجلس حاضر می‌شود و یا اینکه زکات چگونه داده است، توجه می‌کرد؟ و فقط صداقت و ایمان بود؟ یا کارآمدی و کاربلدی فرد، توان اداره و مدیریت و فهم فرد را از جامعه نیز درنظر می‌گرفت؟
قنبر پاک، متدین و مخلص و چرا امیرالمؤمنین قنبر را فرماندار یا استاندار نکرد؟ در حالی که سیاستمداری را فرستاد و حتی ایرادی هم که به وی داشت، به وی عتاب می‌کرد و نامه می‌نوشت و گاهی امیرالمؤمنین برای حل برخی مشکلات پیچیده افرادی را انتخاب می‌کرد که انسان تعجب می‌کند و این تعجب به خاطر آن است که انسان به همه زوایا آشنا نیست وگرنه مشخص است کار امیرالمؤمنین معلوم است که درست است.امیرالمؤمنین مشاهده کردند که در فارس شلوغ است و کسی نمی‌تواند اداره کند و سیاستمدار پخته‌ای را و برخی مواقعی تا حدی قابل قبول بود زیادبن ابیه را استاندار فارس کرد که وی پدر عبیدالله‌بن زیاد بود، اما الان دولت یک همچنین فردی را قرار دهد، چه می‌شود؟>>
در این ارتباط و بی مقدمه مایلم چند سوال از رئیس جمهور بپرسم
١- آقای روحانی ! فکر می کنید در شناخته شدن و دستیابی شما و جمع دیگری از دوستان شما به مقامات و پست های عالی در جمهوری اسلامی (قبل از ریاست جمهوری) و تائید صلاحیت تان برای نمایندگی مجلس و ریاست جمهوری و . . . تا چه حد رویه انتصاب و تائید قنبری (یا بهتر است برای حفظ حرمت جناب قنبر بگویم قنبرنمایی) بر تایید کنندگان موثر بوده و تا چه حد روش انتصاب زیاد ابن ابیهی؟
٢- آقای روحانی ! به نظر شما مخالفت با رویه های ادعایی تان در تایید صلاحیت ،که امثال خود شما اگر ابداع کننده آن هم نبوده اید سالها شاهد و تائید کننده آن بوده اید ، (قنبرنماگزینی) ، با صداقت و نمک شناسی در تعارض نیست؟!
٣- آقای روحانی ! نخست وزیر شدن مهندس بازرگان (که در دیانتش بحثی نیست) در ابتدای انقلاب نتیجه عمل به رویه قنبر گزینی (مجددا با عرض پوزش از ساحت بزرگ جناب قنبر که ای کاش در پیشگاه حق به اندازه خاک پایش ارزش داشته باشیم) بود یا زیادابن ابیهی؟ و امام با مشورت چه کسانی ایشان را نخست وزیر کرد؟ یادتان هست بعدها امام در مورد این انتصاب فرمود :
" والله قسم، من با نخست‌وزیری بازرگان مخالف بودم ولی او را هم آدم خوبی می‌دانستم. والله قسم، من رای به ریاست جمهوری بنی‌صدر ندادم و در تمام موارد نظر دوستان را پذیرفتم.»
آقای روحانی یادتان هست ترکیب کابینه بازرگان و بنی صدر پر بود از باصطلاح متخصصان همان موضوعاتی که شما ظاهرا دغدغه آنها را دارید (محیط زیست و صنعت و توسعه و . . . ) و زیاد ابن ابیهی برگزیده شده بودند! و به خاطر دارید آن نخست وزیر مهندس و آن رئیس جمهور اقتصاد خوانده کشور را به کجا بردند؟
٤- آقای روحانی ! یادتان هست در بحبوحه دعوای دروغین تعهد و تخصص که ساخته و پرداخته شیفتگان مرام زیاد ابن ابیهی است و بنی صدر ملعون ،با نازیدن به ورق پاره ای به نام دکترا ، برای از میدان به در کردن شهید رجایی بر سر زبانها انداخت امام فرمود : "آقای رجایی عقلش بیشتر از علمش است" ؟ و ان شاالله خیانت های آن مصداق زیاد ابن ابیه را از یاد نبرده اید!
٥- آقای روحانی ! من به عنوان یک دانشیار دانشگاه از امثال شما در مجالس شنیده ام که ابن زیاد را به دلیل نامعلوم بودن پدرش ، ابن مرجانه می خواندند، این از یک جنبه بدان معناست که شوهر رسمی مادر او یعنی همان زیاد ابن ابیه آدم لاقیدی نسبت به ناموس و حرمش بوده در اینصورت جای شرم ندارد که حتی به صورت سوال مطرح کنید که : " اما الان دولت یک همچنین فردی را قرار دهد، چه می‌شود؟» آقای روحانی این تذهبون؟!!!
٦- آقای روحانی ! امام بزرگوار رحمه الله علیه در مورد ویژگی های کسانی که باید پست ها و مسئولیت ها به ایشان سپرده شود و آنهایی که نباید بر صندلی مسئولیت ها تکیه بزنند و الا کشور را یک شبه می فروشند می فرمایند:
همه مسئولان کشورمان تذکر مى دهم که در تقدم ملاکها، هیچ ارزش و ملاکى مهمتر از تقوا و جهاد در راه خدا نیست و همین تقدم ارزشى و الهى باید معیار انتخاب و امتیاز دادن به افراد و استفاده از امکانات و تصدى مسولیتها و اداره کشور و بالاخره جایگزین همه سنتها و امتیازات غلط مادى و نفسانى بشود، چه در زمان جنگ و چه در حالت صلح، چه امروز و چه فردا، که خدا این امتیاز را به آنان عنایت فرموده است و صرف امتیاز لفظى و عرفى کفایت نمى کند، که باید هم در متن قوانین و مقررات و هم در متن عمل و عقیده و روش و منش جامعه پیاده شود و مصلحت زجر کشیده ها و جبهه رفته ها و شهید و اسیر و مفقود و مجروح داده ها و در یک کلام، مصلحت پابرهنه ها و گودنشینها و مستضعفین، بر مصلحت قاعدین در منازل و مناسک و متمکنین و مرفهین گریزان از جبهه و جهاد و تقوا و نظام اسلامى مقدم باشد و نسل به نسل و سینه به سینه شرافت و اعتبار پیشتازان این نهضت مقدس و جنگ فقر و غنا محفوظ بماند و باید سعى شود تا از راه رسیده ها و دین به دنیافروشان، چهره کفرزدایى و فقرستیزى روشن انقلاب ما را خدشه دار نکنند و لکه ننگ دفاع از مرفهین بیخبر از خدا را بر دامن مسئولین نچسبانند و آنهایى که در خانه هاى مجلل، راحت و بى درد آرمیده اند و فارغ از همه رنجها و مصیبتهاى جانفرساى ستون محکم انقلاب و پابرهنه محروم، تنها ناظر حوادث بوده اند و حتى از دور هم دستى بر آتش نگرفته اند، نباید به مسئولیتهاى کلیدى تکیه کنند، که اگر به آن جا راه پیدا کنند چه بسا انقلاب را یکشبه بفروشند، و حاصل همه زحمات ملت ایران را بر باد دهند، چرا که اینها هرگز عمق راه طى شده را ندیده اند و فرق و سینه شکافته نظام و ملت را به دست از خدا بیخبران مشاهده نکرده اند و از همه زجرها و غربتهاى مبارزان و التهاب و بیقرارى مجاهدان که براى مرگ و نابودى ظلم بیگانگان دل به دریاى بلا زده اند، غافل و بیخبرند! صحیفه امام، ج 20، ص 333 تا 334.
و در مورد انتخاب نمایندگان مجلس هم می فرمایند:
«مردم شجاع ایران با دقت تمام به نمایندگانی رأی دهند که متعبد به اسلام و وفادار به مردم باشند و در خدمت به آنان احساس مسئولیت کنند و طعم تلخ فقر را چشیده باشند».
و تردید نفرمایید ملت تابع امام خود خواهند بود نه زیاد ابن ابیه ها!
٧- خیلی حرفها و سوالها در باره خیلی سخنان و مواضع شما و از جمله افاضات اخیرتان در جمع استانداران و فرمانداران در سینه موج می زند اما پرداختن به همین اندک هم هر وقت میسر می شود ، سر درد ناشی از غصه امان انسان را می برد!
خدا بر صبر مولایمان بیفزاید ! و ما را شایسته حفاظت از میراث شهیدانی که به غلامی قنبر فخر می کردند بگرداند!
والسلام علی من اتبع الهدی
مهدی کوچک زاده نماینده مردم شریف تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی
چه انتظاردیگه ای باید داشت؟!