در ابتدای این نامه آمده است: از کنفرانس تهران که وزارت نفت دولت حضرتعالی از نسل جدید قراردادهای نفتی رونمایی کرد تا به امروز، ipc ، به یکی از انتقادهای محوری جامعه دانشگاهی کشور به دستگاه اجرایی کشور بدل شده است. بارها و بارها اساتید دانشگاه، اتحادیه‌ها و تشکل‌های دانشجویی، کارشناسان و نخبگان کشور، نسبت به عواقب فاجعه بار این قراردادها برای 25 سال آینده صنعت نفت کشور هشدار داده اند.

در ادامه خطاب به روحانی تاکید شد: متاسفانه نه حضرتعالی و نه وزیر نفت دولت حضرتعالی هیچ‌گونه توجهی به انتقادات کارشناسی جامعه دانشگاهی نداشتید و پاسخگوی ضعف‌های جدی این قراردادها نبودید. تا اینکه حسب سلسله مراتب امر به معروف و نهی از منکر حاکمان، دانشگاهیان تصمیم گرفتند صدای اعتراض خود به تاراج ثروت ملی کشور را از تقاطع حافظ- طالقانی به گوش مدیران وزارت نفت برسانند.

این تشکل‌های دانشجویی افزودند: شرح فاجعه روز شنبه مورخ 10 بهمن 1394، را قطعا می‌دانید. قطعا می‌دانید که خیابان‌های منتهی به وزارت نفت به منطقه‌ای جنگی تبدیل شد، و پاسخ پرسش‌های نپرسیده دانشجویان، با مشت و لگد و باتوم، به منطقی‌ترین وجه ممکن داده شد! شما که خود متخصص امنیت ملی هستید قطعا می‌دانید که سرکوب، نشانه بارز دولتی است که توان پاسخگویی به پرسش‌های جامعه اش را ندارند. سرکوب گازانبری دانشجویان در برابر وزارت نفت، بیش از هرچیز، نشان از استقرار دولتی دارد که توان اقناع ندارد. توان پاسخگویی به پرسش های دانشجویانش را ندارد، و چون توان پاسخ ندارد، تصمیم می‌گیرد جلوی طرح پرسش را سد کند!

در ادامه این نامه خطاب به رئیس جمهور آمده است: خواهشمند است اگر نمی‌توانید دانشگاه را نسبت به قراردادها و سیاست‌های اعمالی دولت خود اقناع کنید، راه حل آن را در سرکوب گازانبری دانشگاهیان جستجو نکنید! اگر توان تحمل پرسش‌های جوانان نسبت به سیاستهای اقتصادی خود را ندارید، لطفا دیگر از آغوش باز برای مواجهه با انتقاد سخنرانی نکنید. از آزادی بیان در دولتتان سخنرانی نکنید! از تکریم منتقد در دولتتان سخنرانی نکنید! از پاسخ گویی مسئولان به مردم در دولتتان سخنرانی نکنید! به جای اینها از باتوم و تانک آبپاش سخنرانی کنید! از مشت آهنین در برابر دانشجویان سخنرانی کنید!

این تشکل‌های دانشجویی در ادامه نامه خود به روحانی نوشتند: ایجاد فضای امنیتی مانع از پرسشگری پرسشگران نخواهد شد. اتفاقا دامنه پرسشگران را گسترده‌تر خواهد کرد. اکنون این سوال، جدی تر از گذشته مطرح است که مگر در متن قراردادهای جدید نفتی(ipc) چه گنجانده شده که برای آن، اینچنین دانشجویان را سرکوب میکنند؟ مگر (ipc) چیست که دولت به جای پاسخگویی،  مشت آهنین خود را به دانشجویانش نشان میدهد؟ مگر در لایه‌های پنهان (ipc) چه چیزی وجود دارد که کسی نباید در جریان آن قرار گیرد؟ و دهها سوال دیگر... سوالات دانشگاه پیرامون قراردادهای جدید نفتی بسیار است. پاسخ دانشگاه، هرچه باشد، قطعا مشت آهنین نیست.

جنبش عدالتخواه دانشجویی

انجمن‌های اسلامی دانشجویان دفتر تحکیم وحدت

بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع)

بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر

بسیج دانشجویی دانشگاه تهران

بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف

بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی

بسیج دانشجویی دانشگاه علم و صنعت
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری فارس