سراج معلم

حمید رسایی: با اصرار برخی از اعضای هیات رییسه مجلس خبرگان، امام خمینی از انتشار عمومی نامه ۶۸/۱/۶ جلوگیری و اشاره به سلب عدالت آقای منتظری را از آن حذف می کنند. علت این اقدام امام که در خاطرات آیت الله ری شهری آمده، جالب است.

آیت الله ری شهری که وزیر اطلاعات وقت است در خاطراتش به جلسه چند تن از اعضای مجلس خبرگان رهبری با امام راحل اشاره می کند که افراد حاضر در جلسه از امام خواهش می کنند تا عبارتی از نامه که به سلب عدالت آیت الله منتظری اشاره دارد، حذف شود. خواهش دیگر ایشان نیز عدم پخش این نامه از طریق رسانه های عمومی است که با اصرار آنها امام با این دو مورد موافقت می نمایند.

آیت الله ری‌شهری این قضیه را در خاطرات خود اینگونه نقل کرده است:
عصر یکشنبه 68/1/6، دفتر امام از آیت‌الله خامنه ای و آقای هاشمی می خواهد که نامه یاد شده را به آقای منتظری در قم برسانند. همچنین مجلس خبرگان تشکیل شود و به دستور امام، در خصوص عزل آقای منتظری تصمیم‌گیری نماید. لذا آیت‌الله خامنه‌ای، آیت الله مشکینی، آیت‌الله امینی، آیت‌الله مؤمن، و آیت‌الله طاهری خرم آبادی در دفتر آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، جلسه ای را ترتیب می دهند که در این باره تصمیم گیری کنند.

در آن جلسه جمع مذکور به این نتیجه می رسند که ابلاغ چنین نامه تندی به آقای منتظری و تشکیل مجلس خبرگان برای عزل ایشان، مصلحت نیست و لذا تصمیم می گیرند که خدمت امام برسند و نظر خود را به امام بگویند.ح شب هفتم فروردین 68، نام بردگان به استثنای آقایان مومن و طاهری، خدمت امام می رسند و نظر خود را می گویند و از ایشان می خواهند که از ارسال نامه به آقای منتظری منصرف شود و به گفته حاج احمدآقا، لااقل، موضوع سلب عدالت را از نامه حذف کنند.»(سنجه انصاف، ص279-280)

همچنین حضرت امام(ره) در این جلسه هیات رئیسه مجلس خبرگان که جهت وساطت مبنی بر عدم پخش نامه 6/1/68 و یا حداقل حذف قسمت سلب عدالت خدمت امام رسیده بودند، می فرمایند: «در وضعیت فعلی حجت بر من تمام شده و اگر روزی مملکت دست آقای منتظری بیفتد، نزدیکان و محرکان ایشان مملکت را قبضه می کنند و سپس خود او را می کشند. من وظیفه دارم انقلاب را نجات دهم. کسی که یک بیت را نمی تواند اداره کند، چگونه می تواند یک مملکت را به او سپرد. (سنجه انصاف، ص279-280)

حضرت امام(ره) با عدم پخش نامه 6/1/68 در رسانه ها و حذف موضوع سلب عدالت موافقت می کنند اما نه به این معنا که آقای منتظری از عدالت ساقط نیست بلکه حضرت امام(ره) در مورد این مسئله گفته اند: «البته اینکه من نامه 6/1/68 را پس گرفتم، نه اینکه پشیمان شدم و نه اینکه اصرار شما مرا وادار کرد که این نامه را پس بگیرم، فقط ترسیدم که با پخش این نامه، خون مردم به جوش بیاید و بریزند و آقای منتظری را بکشند...» ( از جدایی تا رویارویی ص65)

در کنار اینها نامه کوتاه امام راحل به نمایندگان مجلس در فروردین 68 نیز قابل تامل است. در این نامه، حضرت امام ضمن بیان اینکه عزل آیت الله منتظری اقتضاء وظیفه شرعی شان بوده، اظهار امیدواری می کنند که ابعاد موضوع در آینده روشن بشود. متن نامه ایشان به شرح زیر است:

بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم
خدمت فرزندان عزیز، نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، و وزرای محترم ـ دامت افاضاتهم
با سلام، شنیدم در جریان امر حضرت آقای منتظری نیستید و نمی ‏دانید قضیه از چه قرار است. همین قدر بدانید که پدر پیرتان بیش از دو سال است در اعلامیه ‏ها و پیغامها تمام تلاش خود را نموده است تا قضیه بدین جا ختم نگردد، ولی متأسفانه موفق نشد. از طرف دیگر وظیفۀ شرعی اقتضا می‏ کرد تا تصمیم لازم را برای حفظ نظام و اسلام بگیرد. لذا با دلی پرخون حاصل عمرم را برای مصلحت نظام و اسلام کنار گذاشتم.
ان‏شاءاللّه‏ خواهران و برادران در آینده تا اندازه‏ای روشن خواهند شد. سفارش این موضوع لازم نیست که دفاع از اسلام و نظام شوخی بردار نیست؛ و در صورت تخطی، هر کس در هر موقعیت بلافاصله به مردم معرفی خواهد شد. توفیق همگان را از خداوند متعال خواستارم. والسلام علیکم و رحمة اللّه‏ و برکاته. ۶۸/۱/۲۶ / روح‏ اللّه‏ الموسوی الخمینی (صحیفه امام،جلد ۲۱ – صفحه ۳۵۰)