وقتی ظریف، صالحی و سیف به کارشکنی آمریکا اعتراف می‌کنند!/ هدف دولتی‌ها از این اعتراف چیست؟
امیر توانا
این روزها سیف تنها کسی نیست که با اظهاراتش وجود نقصی بزرگ در برجام را شفاف می کند.
محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه نیز در نشست خبری مشترک با فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا درباره مشکلات ایجاد شده در راه اجرای برجام، گفت: «همانطور که همه از ابتدا می‌دانستند برجام بانک‌های آمریکایی را شامل نمی‌شده و نمی‌شود بلکه بحث عدم مزاحمت آمریکا برای همکاری سایر بانک‌ها با ایران مطرح است.»
اعتراف ظریف به ایجاد مزاحمت آمریکایی ها برای همکاری سایر بانک های خارجی با ایران همان چیزی بود که حدود 2 ماه قبل منتقدان و فعالان اقتصادی آنرا مطرح کرده و از سوی روحانی به «ندیدن آفتاب برجام» متهم شده بودند.
اما علامت سوال بزرگی که بعد از اعترافات بزرگ دولتمردان درباره «تقریباً هیچ» بودن عواید برجام ایجاد شده، این است که چرا مسئولان دولتی بعد از 3 ماه از اجرایی شدن برجام و پس از ماه‌ها تمجید از فواید دوران پسابرجام حاضر شده اند به عدم کارایی این توافق برای اقتصاد ایران اعتراف کنند.
در این میان تحلیل های مختلفی وجود دارد؛ برخی اعتراف مسئولانی نظیر سیف را بخشی از یک پروژه حساب شده می دانند؛ پروژه ای که قرار است از این پس عدم اجرایی شدن برجام و رسیدن عواید آن به ایران را سنگ اندازی آمریکایی‌ها عنوان کند.
در ادامه این سناریو، عدم مذاکره مستقیم با آمریکا درباره حل و فصل تحریم‌های پولی مربوط به این کشور علیه ایران (همانطور که ظریف به آن اشاره کرد) یکی از مشکلات اصلی در اجرایی شدن برجام معرفی خواهد شد؛ از نگاه طراحان این سناریو، با این برنامه ریزی منتقدان نه می توانند ادعا کنند که برجام نقض شده و نه می توانند مدعی شوند که چرا پول های بلوکه شده ایران در آمریکا آزاد نشده است!
البته برخی دیگر نیز معتقدند که انتقاد برخی دولتمردان همچون رئیس کل بانک مرکزی و حتی وزیر اقتصاد درباره تاثیر برجام بر اقتصاد ایران در حقیقت نوعی شانه خالی کردن از واقعیاتی است که در ماه ها و شاید هفته های آینده برای مردم شفاف تر شود؛ واقعیاتی که نشان می دهد برجام کوچک ترین تأثیری بر پیشبرد شاخص های اقتصادی کشور نداشته است.
حال باید دید کدام یک از سناریوهای مطرح شده در آینده ای نزدیک، درست بودن خود را اثبات می کند؛ در این میان افکار عمومی در صورت صحیح بودن هر کدام از این دو سناریو، تنها یک سوال از رئیس جمهور دارند؛ وعده های پسابرجامی دولت چه زمانی محقق خواهد شد؟
