سراج معلم

در جنگ اُحُد بر اثر جلوه‌ گری مال دنیا در چشم برخی از مسلمانان،آنها سنگر را بر خلاف دستور رسول خدا خالی گذاشتند و دشمن از همان زاویه حمله کرد و شکست سختی بر ارتش اسلام وارد آمد و بسیاری پا به فرار گذاشتند و جز افراد معدودی کنار پیامبراکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) باقی نماندند و از این رو لطمات سنگینی بر امیرمؤمنان علی(علیه السلام) وارد شد.  

ایشان در احاطه‌ی دشمن قرار گرفت و برای کشتنش هجوم آوردند. در آن تنگنای بس خطرناک، تنها کسی که پروانه‌ وار بر گرد شمع وجود رسول اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) می ‌چرخید و از همه طرف،ضربات نیزه و شمشیر دشمن را به جان خود می‌خرید،علی(علیه السلام) بود که بنا به نقلی نود زخمِ کاری بر بدن مبارکش وارد آمد.پس از جنگ می‌ خواستند بخیه کنند که از بس زخم‌‌ها به هم نزدیک بود، دشواری در کار بخیه پیش می‌آمد. در آن صحنه‌ی اعجاب انگیزِ فداکاری علی(علیه السلام) بود که ندای تحسینِ آسمانی از جانب خدا رسید:

 (لا فَتَی اِلاّ عَلِیّ لا سَیْفَ اِلاّ ذوالْفَقار) {جوانمردی جز علی کو و شمشیری جز ذوالفقار علی کجاست}

در جنگ خیبر که جنگ عظیمی بود،دیگران رفتند و شکست خورده برگشتند و ترس و وحشتی عجیب ارتش اسلام را فرا گرفت،تا یک شب رسول خدا فرمود:(لَاُعْطِیَنَّ الرّایَةَ غَداً رَجُلاً یُحِبُّ اللهَ وَ رَسُولَهُ وَ یُحِبُّهُ اللهُ وَ رَسُولُهُ کَرّارٌ غَیْرَ فَرّار لا یَرْجِعُ حَتّی یَفْتَحَ اللهُ عَلَی یَدَیْهِ).بحارالانوار،جلدبیست و یک ،صفحه‌ی سه.(فردا من پرچم را به دست مردی می ‌دهم که هم او خدا و رسولش را دوست دارد هم خدا و رسولش او را دوست دارند؛حمله ‌وری که تا دشمن را از پا در نیاورد، روی از دشمن بر نمی‌ تابد تا اینکه خداوند پیروزی را بر دستان مبارک او جاری سازد)

اصحاب این سخن را که شنیدند، به یکدیگر نگاه کردند که آیا کیست آن مرد؟ تا صبح شد و رسول اکرم‌( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: علی کجاست؟ گفتند: یا رسول الله، علی به چشم‌ درد سختی مبتلا شده و قادر به حرکت نیست و پیش پایش را نمی ‌بیند. فرمود: او را بیاورید.دستش را گرفتند و با همان حال که چشمش بسته بود، به حضور رسول اکرم‌( صلی الله علیه و آله و سلم ) مشرّف شد.رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) اندکی از آب دهان خود به چشم‌ های علی(علیه السلام) کشید.چشم‌ها باز و روشن شد. پیامبراکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) پرچم را به دستش داد. علی(علیه السلام) رفت و فاتح برگشت.

✅برگرفته از سخنرانی های حضرت آیت الله سید محمد ضیاءآبادی