سراج معلم

نامه سرگشاده یک حقوقدان به رئیس جمهور درباره اجرای سه ماهه و نَه، سی ساله برجام
نویسنده : دکتر حمیدرضا طالقانی

جناب آقای دکتر حسن روحانی؛ ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
با عرض سلام و ادب
سخنرانی شما را در جمع مردم سمنان شنیدم و از بابت عصبانیت و نوع احساس شما در دفاع از برجام، متأسف شدم. اکنون بر کسی پوشیده نیست که برجام برای جنابعالی، حیثیتی شده است و فقط بر آن تمرکز می کنید تا بلکه ادامه ی حیات سیاسی دولت شما موجه تلقی گردد؛ درحالی که این تمرکز، یک خطای راهبردی است؛ زیرا نزدیک ترین یاران شما نیز اکنون زبان به نقد برجام گشوده اند.
وقتی سخنان تند شما را می شنیدم، سر در گم بودم که چه کسانی مورد نظر شما هستند. امروز دیگر منتقدان سنتی برجام، کمتر در این باره سخن می گویند؛ زیرا روغن ریخته را نمی توان جمع کرد؛ اما بیشترین نقدها را می توان در اظهارنظرهای دولتمردانی مشاهده کرد که خود شما آنان را منصوب کرده اید! چندی پیش شاهد اعتراف سخت و دردناک آقای دکتر علی اکبر صالحی بودیم که قبلاً یکی از مدافعان سرسخت برجام بود و با واکنش بسیار تند شما مواجه شد؛ تا بلکه سایرین ماست خود را کیسه کنند؛ اما گویا فاجعه آنقدر عمیق است که دوستان نزدیک شما، از واکنش مزبور عبرت نگرفته و برای تبرئه ی خود در پیشگاه ملت و در واکنش به شتاب روزافزونی که تنویر افکار عمومی در درک ماهیت برجام دارد، در ابراز واقعیت، از یکدیگر سبقت می گیرند. چگونه می توان اظهارات رئیس کل بانک مرکزی جناب آقای دکتر سیف و حتی آقای زنگنه را در مورد برجام، علی رغم همه ی خطراتی که آنان را در عرصه ی مدیریتی تهدید می کند، نادیده گرفت.
آقای روحانی، مردم سخن شما را باور کنند که هنوز هم برجام را پیروزی و افتخار ملی و حقوقی می نامید؛ یا سخن سکاندار اصلی نظام بانکی کشور را که خود شما او را منصوب کرده اید و با این حال دستاورد اقتصادی برجام را «تقریباً هیچ» تلقی می کند؟
من هنوز هم نفهمیده ام که عصبانیت شما، از چه کسی یا چه کسانی بود؟ شما بدون آنکه از کسی اسمی ببرید، کسانی را که در نقد برجام سخن می گویند، بی غیرت و فاقد تعصب ملی توصیف کردید و فرمودید: «کجا رفت تعصب ملی و غیرت دینی؟» از آن رو که امروز دیگر فقط رقبای سیاسی شما نیستند که برجام را نقد می کنند، بلکه مدیران ارشد در دولت خود شما نیز در این باره صریحاً سخن می گویند، چطور ممکن است رئیس جمهور، حتی آنان را نیز بی غیرت و فاقد تعصب ملی بداند و با این حال، آنها را در موقعیتی که از ناحیه رئیس جمهور دارند، ابقا کند؟
جناب آقای رئیس جمهور!
من قبلاً در سال 93 نیز طی نامه ای محترمانه، ضمن نقد توافق وین و دلایل آن، برادرانه به شما توصیه کردم که ادبیات موهن، زشت و سخیفی را که در مواجهه با منتقدان خود اتخاذ می کنید، تغییر دهید. آن روز شما از اینگونه منتقدان، با تعابیری نظیر کم سواد، بی شناسنامه، تغذیه شده از جاهای خاص، کاسبان تحریم و غیره استفاده می کردید و امروز که حتی نزدیک ترین یاران شما هم زبان به انتقاد از برجام گشوده اند، باز هم منتقدان را بی غیرت و فاقد تعصب ملی می نامید!!
شما فرمودید که دوران نقد برجام سپری شده است. این سخن بسیار عجیبی است که سکاندار اجرایی کشور به زبان می آورد. واقعیت این است که دوران هیچ واقعیت تاریخی، تمام شدنی نیست؛ حتی واقعیاتی که صرفاً در کتابهای تاریخ جا خوش کرده اند.
آیا ما اجازه داریم که به تحلیلگران تاریخ بگوییم که دوران نقد امتیازاتی چون توتون و تنباکو، امتیاز رویتر، امتیاز ترکمانچای و گلستان و غیره بسر آمده است و دیگر نباید از آن سخنی بگویند؟! خود شما فرمودید که فقط سه ماه از اجرای برجام گذشته است؛ نه سی سال، اما من معتقدم که گذشت زمان، چیزی را عوض نمی کند. حتی اگر سیصد سال هم بگذرد، باز هم برجام شما، در معرض ارزیابی اندیشمندان و صاحبان فکر خواهد بود. با این حرفها نمی توان دهانها را بست... ادامه یادداشت را اینجا بخوانید:
http://9day.ir/newspaper/page/227/2/3903/0