بی آبرویی ناشی از تسلیم در مقابل امریکا، با فضاحت بی صداقتی و دروغ گویی درآمیخته است
اکنون حتی عباس عراقچی هم نمی تواند انکار کند که سرمایه گذاری 2 میلیارد دلاری، سال 1382 در امریکا انجام شده و ربطی به دولت قبل ندارد. اگر عراقچی فردا ادعا نکند، آقای جهانگیری مشغول "دیپلماسی رسانه ای" بوده، به خاطر شریف ایشان می آورم که هم جهانگیری، هم سیف و هم ظریف، هر سه، آنگاه که موج انتقاد عمومی از حکم دادگاه عالی امریکا مواجه شدند، تلاش کردند به جای حمله به دشمن، حریفی در داخل پیدا کرده و به آن هجوم بیاورند.
مسئولیت ناپذیری، دهشتناک تر و رنج آور تر از خطاکاری است؛ بدتر از هر دو این است که کسانی مرزهای دوست و دشمن را در نوردند و به وقت لزوم، گرفتن جانب دشمن برایشان آسان تر باشد تا هم زبانی با رقیب داخلی.
گذشته از همه اینها، دو نکته اساسی است:
1- کسی که یک بار دروغ می گوید، باید بلافاصله به این پرسش پاسخ بدهد که دیگر کجا دروغ گفته است؟
2- اکنون، سوال این نیست که پول ایران، در کدام دولت سر از امریکا درآورده است؛ بلکه سوال این است که چرا این پول، در این دولت، یعنی دولتی که ادعا می کند دشمنی امریکا با ایران را «کنترل» کرده، توقیف شده است؟
@mahdi_mohammadi61
