سراج معلم

امیرحسین ثابتی
 زیرا بهترین حالت ممکن برای دولت یازدهم و شخص روحانی همین است که جریان اصلاحات به عنوان یک «اقلیت قابل کنترل» ، «تحت قیمومیت دولت» و «تو سری خور» باقی بماند تا در تمام طول عمر دولت فعلی «مجبور» به حمایت از روحانی باشند و در عین حال هیچ گاه قدرت لازم برای عرض اندام مستقل نداشته باشند.

⛔️ لذا محمد رضا عارف و جریان اصلاحات برای پیدا کردن ریشه ناکامی خود در ماجرای انتخاب رییس مجلس، قبل از هر چیز باید به آسیب شناسی مفصلی درباره یاران و همراهان خود بپردازند و مشخص کنند چرا اولا بخشی از لیست امید به جای عارف، لاریجانی را برگزیدند و از آن مهم تر نقش پدرخوانده های اصلاحات در خارج از مجلس بویژه طیف «کارگزاران» با محوریت سیاسی «کرباسچی» و توپخانه های رسانه ای این جریان مانند روزنامه آرمان و سایت انتخاب که پیش از این نیز علنا اعلام کرده بود ند لاریجانی را بهتر از عارف می دانند، در این اتفاق چه بوده است؟

⛔️ حالا با پایان یافتن تب و تاب 7 اسفند و ادعاهای اغراق آمیز اصلاحات برای پیروزی در مجلسین، بخوبی مشخص شده که اولا ترکیب مجلس خبرگان انقلابی تر از قبل است و موید پر رنگ این ادعا انتخاب آیت الله جنتی به عنوان ریاست مجلس خبرگان است و ثانیا، مجلس دهم نیز همانطور که پیش بینی می شد تکثری سه ضلعی دارد؛ یک سوم اصلاحات (103 نفر)، کمی بیش از یک سوم اصولگرایان (120 نفر) و کمتر از یک سوم کاسبان سیاسی (65 نفر) که همزمان علی لاریجانی را به عنوان رییس مجلس بر می گزینند و نایب رییسی را به مسعود پزشکیان و محمد دهقان تفویض می کنند! برداشت بنده این است که این مجلس در مجموع توسط همین اقلیت پیچیده و پر زور سوم مدیریت خواهد شد و این دقیقا همان مشی دولت فعلی و جریان کارگزاران سازندگی است که در نهایت نه مورد پسند اصولگرایان خواهد بود و نه اصلاح طلبان!