سراج معلم

استاد_فاطمی_نیا

این جمله که بعضی از کسانی که نمیتوانند روزه بگیرند میگویند: "متاسفانه توفیق نداریم روزه بگیریم" بسیار عوامانه و اشتباه است. این عبودیت است که اهمیت دارد ، آن کسی که خدا به او دستور داده است روزه بگیرد و روزه میگیرد و آن کسی که که روزه گرفتن برایش ضرر دارد و خدا به او دستور داده است که روزه نگیرد و نمیگیرد این دو عینا مانند یکدیگر هستند و ثواب و فضیلتشان یکسان است چون هر دو دستور خدا را اطاعت کرده اند، و این است که اهمیت دارد نه نفس روزه گرفتن.
شخصی بیمار بوده و روزه گرفتن برایش ضرر داشته و روزه نمیگرفته است و از این قضیه ناراحت بوده تا اینکه به بیست و سوم ماه رمضان میرسد و با خودش میگوید که دیگر بیست و سوم را روزه بگیرم، این شخص بیست و سوم را روزه میگیرد و آن روز به خدمت یکی از اولیاء میرود، آن ولی خدا وقتی متوجه میشود که این شخص که نباید روزه میگرفته ،روزه گرفته است به او میگوید:معصیت را گذاشتی برای بیست و سوم!

ملاک اینکه چه کسانی نباید روزه بگیرندفقها فرموده اند که اگر شخص احتمال عقلایی بدهد که روزه گرفتن برایش ضرر دارد نباید روزه بگیرد واحتمال عقلایی یعنی اینکه مثلا وقتی که هوا ابری و بارانی است و احتمال میدهیم که باران بیاید، میرویم فرشی را که در حیاط پهن کرده ایم را جمع میکنیم که یکوقت خیس نشود به این میگویند احتمال عقلایی، پس اگر کسی احتمال عقلایی بدهد که روزه گرفتن برایش ضرر دارد وظیفه اش این است که روزه نگیرد، لازم هم نیست که یقین داشته باشد.باید به این نکته هم توجه داشت که استفاده از برکات و معنویات این ماه فقط منحصر در روزه گفتن و برای روزه داران نیست و اینطور نیست که که کسانی نمیتوانند روزه بگیرند از مواهب این ماه بی نصیب باشند، آنها هم میتوانند با دعا و مناجات و قرائت قرآن و نماز و توجه به خدا مخصوصا در سحرهای نورانی این ماه، از این ماه استفاده کنند.