سراج معلم

علی اکبر عباسی:
حسن روحانی در سفر امروز خود به کرمانشاه، سخنانی را بیان کرد، که مداقه در آن‌ها نشان می‌دهد بیشتر این سخنان کنایه‌های رئیس‌جمهور است به خود و هم قطارانش:
- راه‌حل همه مشکلات این است که تلاش کنیم؛ با شعار چیزی درست نمی‌شود. باید برنامه‌ها را اجرا کنیم. (اگر قرار بود با شعار چیزی درست بشه، وضع کشور تو این سه سال این نبود.)
- یک عده‌ای در کشور تنها هنرشان این است که روحِ یأس را در جامعه بدمند. عده‌ای در کشور تنها راهی که بلدند این است که با صدای بلند سیاه‌نمایی کنند. (ارجاع شود به سخنرانی‌ها و مواضع روحانی در جریان رقابت‌های انتخاباتی سال 92)
- عده‌ای در کشور که بسیار اقلیت هم هستند اما متأسفانه صدایشان بلند است. (منظور همان‌هایی هستند که با صدای بلند و عصبانی منتقدان را به جهنم حوالت دادند.)
-مگر کسی پیدا می‌شود که از دستِ دشمن قطع‌شدن، ناراحت باشد؟ (نه کسی نیست؛ به جز همان‌هایی که بواسطه برجام، بستر نفوذ دشمن به کشور را فراهم کردند.)
- از اینکه حق هسته‌ای را تثبیت کردیم، مگر کسی هست که ناراحت باشد؟ (کسی نیست، جز همان‌هایی که هزاران سانتریفیوژ را از کار انداختند.)
- امروز عده‌ای از قطع دست متجاوزان به اموال مردم و سوءاستفاده‌کنندگان از تحریم نگرانند. (بله همان‌هایی نگرانند که در سال 90 و در اوج التهابات بازار ارز، شرکت صرافی تاسیس کرده بودند.)
- مگر ملت فراموش می‌کنند آن‌هایی که به بهانه تحریم اموال مردم را غارت کردند. (مطمئنا مردم فراموش نمی‌کنند آن‌هایی را که در اوج التهابات بازار ارز، شرکت صرافی تاسیس کردند و از تحریم، سوءاستفاده کردند.)
- تخلفات از آنِ مدیران انگشت شمار در کشور بوده است. اگر 100 نفر، 200 یا 300 نفر در کشور بزرگی که حقوق‌بگیران بیت‌المال چه آن‌هایی که کار می‌کنند و چه آن‌هایی که بازنشسته هستند، 8 میلیون نفر حقوق می‌گیرند، این 100، 200 و 300 نفر تخلف کردند، بقیه مدیران و کارکنان ما پاک و زحمت‌کش هستند. نباید تخلف چندصد نفر را گسترش دهیم برای جمعیت بزرگ مدیران فعال و پاک سرزمین ما. (معلوم است که اکثریت کارکنان و کارمندان کشور پاک‌دست هستند، بالاخره این 8 میلیون نفر مانند برخی دیگر، شریک اقتصادی برادر رئیس‌جمهور نیستند که با فشار وی به مدیریت برسند و بتواند از بیت‌المال حقوق نجومی بردارند.)