شباهت های ماجرای سیگار و تراریخته:
پرفسور کرمی
در ده های های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی کمپانی های بزرگ تولید سیگار سرطان زا بودن دخانیات را به شدت انکار می کردند و با هر دانشمندی که ادعا می کرد سیگار سرطان زاست به شدت برخورد می شد و مقالات و تحقیقات آنها بروی تاثیرات مضر دود سیگار بروی حیوانات آزمایشگاهی را ساختگی قلابی و دروغ دانسته و در رسانه های عمومی بر علیه این دانشمندان سخن می گفتند و با تطمیع تهدید و تحت فشار گذاشتن آنان سعی داشتند مانع افشاگری های آنان در مورد خطرات مصرف دخانیات برای انسان شوند.
زیرا این مطالب سبب نگرانی مردم و کاهش فروش دخانیات می شد و منافع این کمپانی ها به خطر می افتاد.
با همه این فشارهای کمپانی های مافیایی دخانیات، گذشت زمان و توسعه تحقیقات درستی سخنان دانشمندان مدافع سلامت مردم را مشخص نمود و بر همگان ثابت شد که مصرف دخانیات برای سلامتی انسان خطرناک و سرطان زاست به حدی که امروزه بروی همه پاکت های سیگار علامت سرطان زا بودن آن حک و و به مصرف کنندگان هشدار داده می شود.
تراریخته نیز اینک داستانی مشابه دارد کمپانی های مافیایی تراریخته امریکایی و مدافعان داخلی آنها دقیقا همان فشارها تهدیدها و تخریب ها برای ساکت کردن دانشمندانی دارند که تحقیقات آنها مضرات تراریخته برای انسان را مطرح می کنند.
این کمپانی های پر قدرت و سرمایه دار دانشمندان مستقل مدافع حقوق و سلامت مردم را فناوری هراس فناوری ستیز مانع توسعه فناوری تراریخته و دشمن امنیت غذایی مردم معرفی می کنند و حاصل تحقیقات آنها و افشاگری ها و اطلاع رسانی های آنها برای اگاهی مردم از ایمن نبودن تراریخته ها را نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی معرفی می کنند و این دانشمندان را به دادگاه ها می کشند تا با فشار آنها را ساکت کنند. دو ماجرای مشابه هم دخانیات و تراریخته؟
۳۰ سال مبارزه دانشمندان مستقل با کمپانی های هیولایی دخانیات طول کشید ولی بالاخره سرطان زا بودن دخانیات بر همه ثابت شد.
آیا باید این تجربه تلخ در باره تراریخته هم باید تکرار شود؟ کمپانی های مافیایی و صهیونیستی خارجی ۲۰ سال است دقیقا برخورد مشابه کمپانی های دخانیات را با دانشمندان مستقل انجام می دهند و عوامل داخلی آنها نیز با دانشمندان منتقد دقیقا همان روش های تطمیع و فشار و تهدید و دادگاه و اخراج و ... را برای ساکت کردن و جلوگیری از اگاهی مردم از ایمن نبودن محصولات تراریخته ادامه می دهند.
آیا باید ده سال دیگر این جنگ و جدال ادامه یابد تا درستی سخنان دانشمندان مدافع سلامت مردم ثابت شود؟
تاریخ پزشکی صدها مورد داروهایی که برخی ۲۰ تا ۳۰ سال بعنوان مفید و سودمند مصرف شدند ولی به تدریج عوارض خطرناک آنها آشکار و جزو داروهای خطرناک از فهرست داروهای جهان حذف شدند را ثبت شده دارد.
آیا در مورد تراریخته هم باید همین تجربه های تلخ تکرار شود؟ تا عوارض خطرناک آن بر انسان و محیط زیست چنان افزایش یابد که شاید صدها سال طول بکشد تا اثرات مخرب آن حذف شود؟
اینک دیگر بر همه آشکار شده است که کمپانی های مافیایی تولید کننده دخانیات یا داروهای خطرناک و سموم شیمیایی و اینک تراریخته جز به منافع خود فکر نمی کنند و سلامت مردم برای آنها اصلا مهم نیست.
با اینهمه تجربه و شناخت از سوابق زشت این کمپانی ها آیا باید سالها بحث و جدل تراریخته ادامه یابد و در این بین مردم بیشتری بیمار شوند، کشاورزی آسیب ببیند، ذخایر ژنتیک اصیل کشور از دست برود، بذرها آلوده شوند و محیط زیست آسیب جدی ببیند تا ده سال دیگر صحت سخنان دانشمندان منتقد مدافع حقوق و سلامت مردم و محیط زیست ثابت شود؟
آیا این راه با عقل و منطق بشری سازگار است؟
آیا بهتر نیست در موردچیزی که اینقدر در سلامت آن در جهان تردید و چالش وجود دارد احتیاط کنیم؟
دقت کنیم که تراریخته نه دخانیات است و نه دارو بلکه غذای مردم است سیگار نیست که ضرورتی برای مصرف ندارد و دارو نیست که مخصوص درمان بیماری هاست؟
صحبت از غذای مردم است چیزی که برای زندگی بشر حیاتی است و مهم تر اینکه باید سالم باشد نه مشکوک به نا ایمن بودن.
بنابر این عقل و منطق حکم می کند در مورد چیزی که ضرورت زندگی انسان است و از نوزاد تا پیر باید روزانه مصرف شود و اینقدر بحث و نگرانی از نظر سلامتی آن وجود دارد جدا احتیاط شود.
و اجازه ندهیم همان تجربه تلخ سیگار و داروهای خطرناکی که پس از ۳۰ سال مصرف بیماریزا بودن آن ثابت و قطعی شد در باره تراریخته ها هم تکرار شود.
انسان عاقل و هشیار از تجربه ها درس می گیرد و اجازه تکرار موارد مشابه را نمی دهند.
انسان خردمند از مصرف ماده غذایی که در سلامت آن تردید های جدی وجود دارد خود داری می کند زیرا شرط عقل نیست بگوید فعلا که قطعی نیست پس مصرف کنم شاید سالها بعد قطعیت بیماریزایی آن ثابت شود؟
آیا خردمندانه تر نیست که ملت هشیار و ایران و مسئولین سلامت و امنیت مردم با اینهمه شواهد نگران کننده واردات و کشت آن را تا ۵ سال ممنوع کنند؟
شواهدی نگران کننده چون ممنوعیت کشت تراریخته در ۳۷ کشور جهان ممنوعیت واردات و کشت در ۷ کشور جهان، اجباری بودن برچسب زنی در ۶۴ کشور جهان و صدها مقاله و گزارش از آثار مضر تراریخته و گسترش مخالفت های جهانی و ملی در مصرف تراریخته ها.
با ممنوعیت واردات و کشت تراریخته و حمایت از تحقیقات تصمیمی منطبق با عقل و درایت اتخاذ کنند تا صحت و سقم این تردید ها در طول زمان مشخص گردد؟
پیشنهاد ما اینست تصمیمی شکننده و با تردید نگیریم که سلامت یک ملت در معرض خطر قرار گیرد.
امنیت و سلامت ایران به عنوان ام القرای جهان اسلام الگویی است برای تمام جهان اسلام و تصمیمات درست مسئولین کشور در احتیاط در واردات و کشت تراریخته نشان از درایت و اهمیت آنان برای جان مسلمین جهان قلمداد خواهد شد.
انشا الله.
