سراج معلم

حمید رسایی

🔰حمید رسایی: در تاریخ چهار ساله ریاست جمهوری آقای روحانی، امروز را شاید به جرات بتوان از جمله روزهایی دانست که حسن روحانی در آن به شدت مستاصل و درمانده بود، تا جایی که تناقضات گفتاری و خلاف واقع بسیاری در سخنانش شنیده شد که به نمونه هایی می پردازم.

🔸روحانی امروز مدعی شد: «هیچ کس، هیچ انقلابی بزرگی، که از سال ۴۱ در کنار هم ایستادند، پشت سر امام (ره) مبارزه کردند، انقلاب را به پیروزی رساندند، انقلاب را استقرار بخشیدند، در برابر تجاوز بیگانگان ایستادگی کردند و در برابر تحریم مقاومت کردند، [پشیمان نیست] من انقلابیِ پشیمان را نمی‌شناسم.»

🔸اما آقای روحانی من انقلابی های پشیمان زیادی می شناسم! یکی پدر معنوی این دولت، هاشمی رفسنجانی که برای اثبات پشیمانی او نیازی به ارائه دلیل نیست و دومین انقلابی پشیمان، حضرتعالی خودتان هستید! بله شما، یادتان رفت گفتید: «باید همراه شویم و نمی‌توانیم در برابر قدرت‌های بزرگ با شعارهایی که گاهی توخالی است، بایستیم، عزت ما در سایه اراده و اراده ما به واسطه سیاستِ درست و خردورزی حاصل می‌شود؛ نه با شعار. اگر ملتی مدام مشغول شعاردهی باشد، نمی‌تواند، عزتمند باشد.» (۹۵/۵/۱۱)

🔸شما همان کسی بودید که گفتید: «کافی است! دوران احساسات کافی است! در هر انقلابی این جور است. احساسات فراوان است. شش ماه، یک سال، دو سال، سه سال... 36 سال 37 سال از انقلاب گذشته است. واقعیت ها را تبیین کنیم؛ جامعه ما بداند واقعیت ها چیست؛ بداند تعامل با دنیا یعنی چه.» (۹۴/۴/۱۶)

🔸شما این القای یاس و ناامیدی را درست در روزهایی به زبان می آوردید که تاکید امام خامنه ای بر لزوم تقویت روحیه انقلابی در مردم و مسئولان بود.