سراج معلم

محمد ایمانی

"تروکاژ" به معنای حقه های سینمایی است. مثلا از یک ماکت استفاده می کنند و تصویر غیر واقعی قلعه ای تاریخی را القا می کنند. یا استخر را با همین تروکاژها، اقیانوسی طوفانی جا می زنند. بازیگری از دیوار یکی دو متری به پایین می افتد اما تصویر پریدن از ارتفاع 70 - 80 متری را به نمایش می گذارند. کار های چشم پرکنی که هیچ مابه ازای واقعی ندلرد. حالا حکایت برخی صحنه سازی ها با تاریخ مصرف کوتاه انتخاباتی است. پارسال یک ایرباس لوکس برای چند ساعت در تهران بر زمین نشست و بعد هم رفت ، تا چند عکس یادگاری با آن گرفته شود و در انتخابات مجلس به عنوان گشایش اقتصادی برجامی برای مردم فاکتور شود. یک سال گذشت و خبری از یکصد هواپیمای وعده داده شده نشد. اما 4 - 5 ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری است و باید چیزی را برای مردم فاکتور کرد.

برای چندمین بار می گویند "قرارداد نهایی خرید ۱۰۰ فروند هواپیما امضا شد. اولین هواپیما یک ماه دیگر به دست ایران می‌رسد". حتی در مذاکرات گفته اند باید چند فروند ایرباس قبل از انتخابات به ایران بیاید! حکایت استخر (بلکه سراب) نشان دادن و دریا جازدن است. نمی دانم بازی با نام ایرباس و بوئینگ ، برای ما هواپیما خواهد شد یا نه. اما یقینا آن همه در باره کمال و جمال عروس تعریفی برجام تبلیغات نشد که سرانجام پس از واگذاری امتیازات هنگفت و گستاخ تر کردن دشمن، به خرید هواپیما برسیم . قرار بود توافق پر هزینه ، چرخ اقتصاد را بچرخاند و به کسب و کار رونق بدهد و اشتغال ایجاد کند و تدبیری برای رکود باشد. اما حالا به جای برداشتن کمترین قدم برای حل مشکلات اشتغال و تولید و مسکن و ازدواج ، یک تروکاژ را در چشم مردم بزرگ می کنند که قرار است برای 80 میلیون ایرانی،سرپناه و نان و آب و اشتغال و ازدواج باشد! این رویکرد چه قدر با شعار دولت راستگویان انطباق دارد؟