سراج معلم

سید یاسر جبرائیلی
برآوردها نشان می‌دهد تورم ونزوئلا سال آینده به ٤٨٤ درصد می‌رسد.
جریانی به دنبال القای این توهم است که چون هوگو چاوز رفیق آقای احمدی‌نژاد بود، هر دو یک سیاست را دنبال می‌کردند و اگر دولت احمدی‌نژاد تکرار شود، ایران ونزوئلا خواهد شد.
آنچه در ونزوئلا اتفاق افتاد محصول عملکرد چاوز نیست. اتفاقا محصول سیاست‌هایی است که در قرن بیستم دیکتاتورهای ونزوئلا دنبال می‌کردند و امروز دولت آقای حسن روحانی دقیقا همان سیاست‌ها را دنبال می‌کند.
نفت فروختند و خریدند و خوردند. چاوز اما نتوانست این ساختار نئولیبرالی را تغییر دهد. هنر او فقط این بود که مصرف را از انحصار الیگارشی کشورش درآورد و مردم عادی را هم در آن سهیم کرد. ونزوئلا اولین بار نیست که در طول تاریخ نفتی اش به این مصیبت دچار می‌شود. اگر علیه نئولیبرالیسم قیام نکند، آخرین بار هم نخواهد بود.
چاوز رفیق احمدی‌نژاد بود و ایران از ونزوئلا سفارش ساخت کشتی می‌گرفت تا در ایران ۲هزار شغل ایجاد شود، حسن روحانی دشمن چاوز است و ایران نیاز خود به کشتی را از کره تامین می‌کند تا کشتی‌ساز ایرانی فلج و کارگرانش بیکار شود.
ستاد دولت محمود احمدی‌نژاد دقیقا از زمانی که اصلاح‌طلب شد و لیبرال‌ها بر او چیره شدند، به انحراف رفت. اما سطح توسعه ایران به سبب خدمات مدیران مخلص و بی‌منت بدنه دولت احمدی‌نژاد، بیگانگان را هم به تعجب واداشت.