سراج معلم

🔹حاشیه نشینی در دوره پهلوی، به خصوص با شکست برنامه اصلاحات ارضی و مهاجرت سریع روستاییان از روستاها به شهر اتفاق افتاد. کار به جایی رسید که جمعیت تهرانِ دو و نیم میلیون نفری در دهه پنجاه پس از چند سال به پنج میلیون نفر رسید.

🔹مهاجرت به حدی سریع و توان اقتصادی مردم ضعیف بود که امکان ساخت خانه برای مردم وجود نداشت. رکود اقتصادی حاصل از سیاستهای ضد تورمی سال 56 حکومت پهلوی و توقف ساختمان سازی نیز این امر را تشدید کرد.

🔹درحالی که در سال 1346بمیزان 36 درصد خانواده های شهرنشین ایرانی در تنها یک اتاق زندگی می کردند، این رقم در سال 1356 به 43 درصد رسید. پاکروان، رئیس ساواک، در گزارشی به شاه، گفت: «دو میلیون نفر [در تهران] اینطور [در خانه های ساخته شده از پلاستیک] زندگی می کنند».

🔹آن وضعیتی که حضرت امام از آن به عنوان حلبی آباد یاد می کند چنین شرایطی است.

🔹اینکه کشور در حوزه عدالت دچار نقص است و میبایست بهتر کار می کردیم و ... صحیح است؛ اما آیا می توان گفت دستاوردهای جمهوری اسلامی در حوزه عدالت «صفر» بوده و همچون دوره پهلوی است؟

🔹آیا اکنون نیز 36 درصد یا 43 درصد از جمعیت شهرنشین ایرانی در یک اتاق زندگی می کنند؟ اگر پاسخ منفی است، همین حرکت در مسیر عدالت و رسیدن به دستاوردهایی هرچند ناقص نیست؟ اگر جمهوری اسلامی یازده میلیون حلبی نشین دارد چرا عکسهای گسترده حلبی آبادها و خانه های ساخته شده از پلاستیک ایرانی منتشر نمی شود؟

مهدی مقدسی