سراج معلم

کبری آسوپار

📍برای همه‌ی آن روستانشینان سیستان و بلوچستانی (دقیقا 1435 نفر) که این روزها سیل آنها را از روستایشان رانده و ساکن چادرهای هلال احمر شده‌اند؛ برای همه‌ی آن دانش آموزان سیستان و بلوچستانی که این روزها سیلاب مدارس شان را تعطیل کرده (دقیقاً 837 مدرسه)؛ براى همه ی هموطنانم در آن استان جنوبی فقیر که زیر ساخت های شهری و روستایی و زمین های کشاورزی شان آسیب دیده و خانه به دوش و سرمایه بر باد شده‌اند، از یک جهتی خوشحالم!

📍خوشحالم که از همان اول بهمن تلویزیون و رادیو و اینترنت ندارند تا حجم پرداخت به حادثه تهران و بی توجهی به خودشان را ببینند و در خیالشان هم، حداقل در این اوج آوارگی، قیاس توجه به حوادث تهران و شهرستان نمی‌آید. حداقل شاید فکر کنند همیشه همه همین طور بی خیال از کنار همه حوادث می‌گذرند...

📍البته واقعیت‌های غیر قابل انکاری هم این میان وجود دارد؛ سیل سیستان و بلوچستان بازی سیاسی ندارد؛ دوگانه اصولگرا – اصلاح طلب ندارد. رقیب انتخاباتی را نمی شود مسئولش جا زد. سلفی هم با سیل نمی‌ارزد. توییت هایش هم لایک خور و بازنشرش بالا نیست. اصلاً نه فقط سیل، کل سیستان و بلوچستان به درد شوهای سیاسی نمی‌خورد.

📌 مردم و مسئولین همه با هم یادمان رفته که ایران فقط تهران نیست. افراط خبر رسانی در مورد وقایع پایتخت در کنار تفریط بی خبری از اتفاقات شهرستان. آن قدری که وزیر راه روز گذشته به دلیل همایش بین المللی در چابهار حضور داشت، اما از کنار سیل استان بی اعتنا گذشت.