سراج معلم

سید یاسر جبرائیلی
⚡️واردات و قاچاق چگونه مردم را فقیر می‌کند؟

وقتی کالایی از طریق قاچاق یا واردات رسمی در بازار ایران عرضه می‌شود، در واقع سهم تولیدکننده ایرانی را از بازار کم می‌کند. برای مثال اگر بازار ایران ظرفیت فروش روزانه ۱۰۰ دستگاه یخچال را دارد، هرچقدر یخچال وارداتی بیشتر شود، تولیدکننده ایرانی کمتر و کمتر خواهد فروخت. قدرت تبلیغاتی فروشندگان و واردکنندگان، به قدری زیاد است که به راحتی می‌توانند سهم خود را در بازار بیشینه کنند.
وقتی مصرف‌کننده ایرانی جنس خارجی خریداری می‌کند، تولیدکننده ایرانی نمی‌تواند محصولات خود را به فروش برساند، پس از مدتی دچار رکود(ناتوانی در فروش تولیدات) می‌شود و چون درآمدی ندارد که حقوق کارکنان و هزینه‌های دیگر تولید را بپردازد، ورشکست می‌شود و کارکنان و کارگرانش را اخراج می‌کند.
این کارکنان و کارگران اخراج شده، اگر تا دیروز خودشان نیز کالای خارجی مصرف می‌کردند، امروز دیگر حقوقی نمی‌گیرند و پولی ندارند که آن کالاهای وارداتی را مصرف کنند. لذا گرفتار فقر می‌شوند و این فقر و ناتوانی برای مصرف، حوزه‌های دیگر تولید را نیز دچار رکود و ورشکستگی می‌کند.
در این میان، کسانی به ثروت‌های کلان می‌رسند که پول نفت را به دلار از دولت گرفته‌اند و با آن واردات انجام داده‌اند. اینها از دولت دلار می‌گیرند، با دلار از خارج کالا می‌خرند و وارد کشور می‌کنند. پس از فروش کالاهای وارداتی، سود کلان خود را برداشته و بابت دلاری که از دولت گرفته‌اند، ریال به دولت پرداخت می‌کنند. شعار اینها هم غالبا این است که "مصرف کننده حق دارد کالای باکیفیت خارجی مصرف کند".
اینگونه است که واردات، مردم عادی را فقیرتر و فقیرتر، و مافیای واردات را با پول نفت ثروتمندتر و ثروتمندتر می‌کند.