سراج معلم

 روز 6 فروردین از شهر دامغان عبور می کردیم به سمت مشهد ، به نظرمان شهر بسیار زیبایی آمد حتی بعد از دیدن مشهد هم نظرمان همین بود. در برگشت از مشهد شب روز دوازدهم به دامغان رسیدیم و تصمیم حرکت یکسره به سمت تهران را به ماندن در دامغان تغییر دادیم و به ستاد اسکان زنگ زدم و پرسیدم که جا برای اسکان دارند که فرمودند بله! به ستاد مراجعه کردیم ، در حین حرکت به سمت ستاد اسکان به نظرمان می آمد که گویا شهر را عوضی آمده ایم . دیگه از آن همه درخت کاری ونماد ها و ... خبری نبود. یک مدرسه قدیمی که بوی بخاری گازی اش به شدت آزار دهنده بود شده بود ستاد اسکان ! پرسیدم که در خانه معلم جای خالی دارند که گفتند آنها مسئول واگذاری جا در خانه معلم نیستند ( در صورتی که در نیشابور از این نظر کاملا همکاری میشد و با خانه معلم تماس می گرفتند و اگر جای خالی بود راهنمایی می کردند) منت گذاشتند و گفتند که به شما در مرکز ویژه جا می دهیم! خوشحال شدیم و گفتیم حتما جای بهتری از یک مرکز (مدرسه) معمولی است. اما چشمتان روز بد نبیند که ازماست که برماست آموزش و پرورش هم فقط دنبال چاپیدن نیروهای خودشه . یک جایی که اسمش بود مرکز آموزشی بهاران ولی کاملا معلوم بود که مدرسه نیست چون تابلو نداشت و در اتاق ها هم از هیچ نوع تخته( سیاه و سفید و هوشمند) خبری نبود. فقط یک فرقی که داشت داشتن تخت بود با پتوها و ملافه ای کثیف و روی تخت ها خرده های ریز آشغال و تشک های فرو رفته که امکان خوابیدن را هم سخت می کرد. از همان در ورود به ساختمان کثیفی جلب توجه می کرد. مسئول ساختمان هم نبود و بعد از چند دقیقه ناچار زنگ زدیم و ایشان تشریف آوردند. همزمان یک بنده خدای دیگه هم رسید و او هم تعجب کرد که مرکز ویژه اینه که از ما پول بیشتری گرفتند پس مرکز عادی شون چیه؟ در برابر عمل انجام شده قرار گرفته بودیم ، پول را پرداخته بودیم و کسی هم نبود که به داد ما برسه ( الانم کسی نیست به داد ما برسه!) ناچار ماندیم . در چند سال گذشته از مراکز آموزشی زیادی استفاده کرده بودم و حتی در این سفر هم در سمنان و نیشابور هم در مدرسه اسکان داشتم که خصوصا مدرسه خیر ساز نیشابور خیلی خوب بود. اما مرکز ویژه بهاران خاطره زشتی از دامغان شد برای ما. توهین آموزش و پرورش به همکاران خودش پذیرفتنی نیست . من وظیفه خودم می دانم که این مسئله را هر جایی که بتوانم مطرح کنم تا خود وزارتخانه.