بدانید هیچ‌چیز جای سَحَر را نمی‌گیرد.
اگر کسی سَحَر خوابید، هر کاری در روز انجام دهد، جبران سَحَر نمی‌شود!
«توصیه می‌کنم - به‌خصوص به جوان‌های عزیز- که مواظب باشید سَحَرتان را از دست ندهید. خیلی وقت فوق‌العاده‌ای است. ظرف نجات انسان سحر است. "نَّجَّیْنَاهُم بِسَحَرٍ".
سحر یعنی ثلث آخر شب. مواظب باشید به هیچ قیمتی این را از دست ندهید. این هم تدبیر و برنامه‌ریزی می‌خواهد. آدمی که برنامه‌ریزی در روز ندارد، طبیعی است که سحر ندارد.
فردی به حضرت(ع) عرض کرد آقاجان، موفق به نافله شب نیستم! فرمود: «أنْتَ رَجُلٌ قَدْ قَیَّدَتْکَ ذُنُوبُک»؛ تو از کسانی هستی که گناهانت تو را زنجیر کرده است.
بنابراین اگر کسی می‌خواهد اهل دعا بشود یکی از شرایطش این است که سعی کند اهل سحر و اهل خلوت با خدای متعال باشد و به هر قیمتی برنامه‌ریزی کند که این سحر و گنج الهی را دریابد.
👈اگر کسی سحر خوابید، هر کاری هم در روز کند جبران سحر نمی‌شود. نه اینکه اگر کسی سحر خوابش برد، بلند نشود و استغفار نکند! بلکه اگر در سحر خوابش برد، بلند شود و زود استغفار کند. یک آقایی می‌گفت من نماز صبحم قضا شد! در همان بسترم که خوابیده بودم مرحوم آیت الله بهجت به من گفتند که بلند شو قرآن بخوان!
عنایت کردید! این‌طور نیست که آدم اگر سحر را از دست داد پس بین‌الطلوعین را نیز از دست بدهد! یا -العیاذ بالله- اگر بین‌الطلوعین خواب ماند، دم آفتاب هم بلند نشود نماز بخواند. ضرر را از هر کجا بگیرید، نفع است؛
ولی بدانید هیچ‌چیز جای سحر را نمی‌گیرد. سحر، موضوعیت دارد».
📝استاد سیدمحمّدمهدی میرباقری، ماه رمضان۱۳۹۲.
