فرهنگیان و اسکان نوروزی
به گزارش پایگاه خبری آوای فرهنگی، هر چند همه امکانات در یک کلاس درس برای اقامت چند روزه مهیا نیست اما وجود همین کلاس ها نیز برای بسیاری از فرهنگیان غنیمت شمرده می شود.
با این که وزارت آموزش و پرورش در سال های گذشته تلاش های زیادی برای ایجاد مکان های مناسب برای فرهنگیان در ایام تعطیلات کرده اما به گفته فرهنگیان امکانات این کلاس ها هنوز با نقطه آرمانی و ایده آل فاصله دارد.
نبود امکانات مختلف از جمله وسایل خنک کننده به ویژه در تابستان از جمله دغدغه های فرهنگیان برای استفاده از کلاس های درس است.
کمبود ظرفیت پذیرش این کلاس ها به ویژه در شهرهای گردشگرپذیر کشور موضوع دیگری است که همواره فرهنگیان مسافر با آن دست و پنجه نرم می کنند.
این روزها ایرانیان آغاز بهار طبیعت را با سفر به نقاط مختلف کشور سپری می کنند تا خاطراتی خوش را به همراه خانواده رقم زده و با روحیه ای شاد بار دیگر کار و تلاش را از سر بگیرند.
ایجاد لحظاتی فرح بخش در سفر لوازم و ملزومات خاص خود را دارد که از جمله این امکانات، محل اقامت است.
وزارت آموزش و پرورش نوروز امسال نیز همانند سال های گذشته از دستگاه های پیش قدم برای اسکان مسافران نوروزی به ویژه فرهنگیان بوده و با تشکیل ستادهای اسکان سعی کرده همسفر خوبی برای گردشگران در نقاط مختلف کشور باشد.
تابلوی ستاد اسکان نوروزی فرهنگیان به محض ورود به شهرها به چشم می خورد و مسافرانی که به لحاظ مالی امکان اقامت در هتل ها را ندارند اسکان فرهنگیان را بهترین گزینه برای گذراندن یک یا چند روز در نقاط مختلف کشور می دانند.
وزارت آموزش و پرورش نیز با درجه بندی کردن مدارس اعم از ویژه، الف، ب و ج تخفیف ویژه ای برای فرهنگیان و کارکنان دولت در نظر گرفته اما در این میان از مسافرانی که تمایل دارند به صورت آزاد از این اقامتگاه ها استفاده کنند نیز غافل نشده است.
مدارس گروه ویژه دارای اتاق های مجهز به تخت، فرش، یخچال، تلویزیون، وسایل گرمایشی و سرمایشی، پتو و بالش و حمام و آشپزخانه مشترک و مدارس گروه الف دارای اتاق هایی مجهز به فرش، پتو، بالش، خنک کننده و گرمازا، یخچال و تلویزیون اختصاصی و حمام و آشپزخانه مشترک است.
همچنین مدارس گروه ب شامل مدارسی هستند که دارای اتاق های مجهز به فرش، پتو، بالش، وسایل خنک کننده و گرمازا بوده و یخچال، تلویزیون، حمام و آشپزخانه به صورت مشترک است و مدارس گروه ج مدارسی هستند که دارای اتاق های مجهز به فرش یا موکت و حتی الامکان پتو بوده و یخچال، اجاق گاز و تلویزیون مشترک است.
نویسنده : سال 82 که رفتیم مشهد چهارراه شهدا یک هتل آپارتمان 2 اتاقه گرفتیم و اصلا هم برایمان سخت نبود.
سال 87 باز هم هتل آپارتمان گرفتیم اما به دلیلی شلوغی در اواخر خیابان امام رضا علیه السلام بود و باز هم به جهت هزینه برایمان سخت نبود.
اما سال 93 و امسال ناچار مدرسه گرفتیم و به آمار که نگاه کنید می بینید که استفاده از مدارس امسال رشد زیادی داشته و اکثر آنها هم فرهنگی بودند و این نشانه کم شدن قدرت مالی فرهنگیان و عموم مردم است. وقتی راضی میشی در مشهد که در یک شب دمای هوای نوروزی 2- بود در مدرسه ای باشی که حمام و سرویس ها در دورترین فاصله از مدرسه هستند و در آبدارخانه ( همان آشپزخانه) یادداشت گذاشته اند که اینجا ظرف شستن ممنوع است. و یا به هر نفر فقط یک پتو دادند که در آن هوای سرد زیرش بیندارد یا رویش. سرویس ها با آبگرمکن دیواری آب گرم می شد مه البته اگر می خواستی رعایت مصرف آب را بکنی هیچوقت گرم نمی شد خوب همه معلومه نشان از چه دارد...
در شیرگاه بعد از ثبت درخواست مدرسه و گرفتن نامه وقتی برای رفتن به مدرسه مورد نظر که درست کنار ریل راه آهن و بر مسیر اصلی قرار داشت رفتیم جاده به طرف تهران یک طرفه بود و ماموران گفتند تا مدتی این مسیر بسته است ، از فرصت برای خوردن شام استفاده کردیم اما وقتی به مدرسه رفتیم متوجه شدیم کلاسی خالی نیست و سریدار خودش راسا کلاس را به مسافر اجاره داده! و البته ناچار شد مارا در یکی از اطاق های خودش جا بدهد.
در شیروان مثلا مدرسه درجه یک با تخت داشتیم البته بدون بالش. اینجا خوابگاه دانش آموزان شهرستانی بود. اما در دامغان ! مدرسه ای دادند که ظاهر تمیزی داشت اما باز بالشی در کار نبود یعنی اول هیچی در کار نبود با اعتراض همسرم به سه نفرمان دو پتو و سه بالش دادند و گفتند که دیگر پتو ندارند همسرم درخواست شماره تلفن ستاد اسکان را کرد اما پسر سرایدار خیلی بد برخورد کرد و شماره را نداد ناچار همسرم به ستاد اسکان مراجعه و مدرسه را عوض کرد. سرایدار مدرسه خانم مهدوی بود بسیار مودب. مدرسه ابتدایی پسرانه نوساز. (اما عجیب اینکه در یک طبقه هم کلاس پنجم داشت هم پیش دبستانی دخترانه) همه چیز خوب بود. البته در تمام مدارسی که در شهرهای مختلف ساکن شدم یک سری مسائل آزار دهنده بودند: ا- سطل های زباله که باید حتما پدالی باشند و به موقع تخلیه شوند که خیلی جاها اینطور نبود
2- رعایت مسائل شرعی ، مثلا جدا بودن سرویس های زنانه و مردانه و یا محل وضو. بعضا یک پرده ای را نصب کرده بودند اما برای رفع تکلیف قانونی و نه شرعی چون حائل و ساتر خوبی نبود. در قسمت بانوان یک رخت آویز نبود که مثلا یک خانم چادری مشکلات کمتری متحمل شود
3- اکثر کلاسها قفل و کلید ندارند و اگر شما در شهری ساکن باشی نمی دانی با اثاثی که در مدرسه داری چه باید بکنی.
همه اینها با هزینه خیلی کمی قابل حل است و در عین حال باعث می شود یک فرهنگی در برابر خانواده کمتر احساس شرمندگی کند.
در آزادشهر برای نماز و ناهار توقف کردیم. برای اینکه یک غذاخوری خوب پیدا کنیم سری به آموزش و پرورش زدیم که از آنها سوال کنیم در همان بدو ورود به ساختمان به آقایی برخورد کردیم ایشان با روی خوش راهنمایی های خوبی کردند اشتباه کردیم که نامشان را نپرسیدیم درهر صورت از ایشان هم ممنونیم باعث شدند خاطره خوبی از آزادسهر داشته باشیم.
