سراج معلم

مرد به ناچار نزد مجلسى رفت و مشکل خود را با او در میان گذاشت ، مجلسى چند لحظه فکر کرد و سپس گفت : آن ها را دعوت کن که به خانه ات بیایند.هنگام شب مجلسى اوّل زودتر از مهمانان به خانه مرد مؤ من رفت و به انتظار لوطى ها نشست . وقتى لوطى ها آمدند و مجلسى را دیدند، پَکَر شدند، تصمیم گرفتند کارى کنند که مجلسى قهرکند و برود تا موى دماغشان نباشد، با این تصمیم رئیس لوطى ها به مجلسى گفت :

جناب آقا! مگر راه و روش ما لوطى ها چه عیبى دارد که به ما اعتراض ‍ مى کنید و شما چه خوبى دارید که ما باید شما را ستایش نمائیم ؟

مجلسى فرمود: ما هزار عیب داریم ولى نمک شناسیم اگر نمک کسى را خوردیم دیگر نمکدان نمى شکنیم و به او خیانت نمى کنیم لطف او تا پایان عمر از خاطرمان نمى رود. ولى من این صفت را در شما نمى بینم .لوطى گفت : در اصفهان از هر کسى مى خواهید بپرسید تا ببینید ما نمک چه کسى را خورده ایم که نمکدانش را شکسته باشیم و به او بد کرده باشیم . مجلسى فرمود: خودم گواهى مى دهم که شما همگى نمک نشناس ‍ هستید. آیا شما نمک خداوند را نخورده و نمکدان او را نشکسته اید؟خداوند این همه نعمت به شما داده نعمت سلامتى و چشم و گوش و دهان و دست و پا و.... به شما داده و هر روز شما را بر سفره خود نشانیده و روزى شما را رسانیده است . چرا نمک به حرامى مى کنید این همه از نعمت هاى الهى استفاده مى کنید و باز هم سرکشى و گناه و پیروى از هوس ‍ و هوى مى نمائید لوطى ها مانند برق گرفته ها در جاى خود خشکشان زد و به ناگاه از خواب غفلت بیدار شدند. سکوت مطلق بر خانه حکمفرما شد. پس از مدتى لوطى ها که سر به زیر انداخته بودند یکى یکى از خانه خارج شدند. صبح روز بعد لوطى ها به خانه مجلسى رفتند و در حضور او از گناهان خود توبه کردند. ما نیز در عمر خودمان از نعمت هاى بى شمار الهى استفاده مى کنیم ولى خدا را فراموش کرده ایم . آیا ما از آن لوطى هاى گناهکار نیز بدتر هستیم که متوجه لطف و محبت بى پایان خداوند نمى شویم ؟  ایمان : ج 1، ص 140 .