درد بی‌تردیدی که بی‌تردید درمان دارد؛ «اراده» برخورد با فساد مهم تر از تشکیل «سازمان مبارزه با فساد»
مردم ایران با تشکیل ستادها و سازمان‌ها نه مخالف‌اند نه موافق! چیزی که مردم با آن موافق‌اند استفاده فوری مسئولین از اقتداری است که امیدوارانه به آن‌ها بخشیده‌اند.
گروه اقتصادی فرهنگ نیوز - محمدحسین امینی: اگر واقع‌بین باشیم انسان‌ها دو راه پیش پا دارند؛ مواجه‌شدن با ناملایمات و نخواستنی‌ها و ترس‌ها و اموری که از آن‌ها منزجر و متنفرند، یا تصمیم به روبرو نشدن با این‌جور چیزها! اگر کسی تصمیم بگیرد با «نخواستنی‌ها» مواجه نشود و با چیزی مبارزه نکند البته هنوز یک شانس دارد: هیچ هدفی در زندگی نداشته باشد! که برای رسیدن به آن هدف، مواجهه و مبارزه‌ای ضروری باشد.
ملت‌های بی‌هدفی که زندگی را «مجبورانه» ادامه می‌دهند این امکان را هم دارند که هرگز به مصاف ناملایماتشان نروند و چه‌بسا به خاطر همین «علاقه به مبارزه نکردن» است که کار بعضی جمعیت‌ها به «بی‌هدفی» کشیده می‌شود!اما مردمانی که می‌دانند چرا زندگی می‌کنند و برای «رسیدن به یک جای مشخص در یک‌زمان مشخص» با هم قرار عمومی و وعده جمعی گذاشته‌اند چاره‌ای جز این نخواهند داشت که با تمام ناملایماتِ مسیر پیش رو مواجه شوند، با همه نخواستنی‌هایی که رخ می‌دهد دست‌وپنجه نرم کنند، با انبوه وقایع تنفرانگیز و انزجارآور روبرو شوند و از تمام امور ترساننده‌ای که به تورشان می‌افتد عبور کنند و خلاصه به هیچ دلیلی متوقف نشوند. همین جمعیت‌ها هستند که دست‌آخر هم به چیزی که «به خودشان تعلق دارد» می‌رسند و از داشتن آن احساس غرور می‌کنند.
مردمی که «رنج دوران» برده‌اند
