سراج معلم

سعید بیابانکی هم بارها با اشعار حافظ به سبک خودش شوخی کرده است؛ شوخی​هایی که گاه طعنه​های جالبی به زمانه و روزگار و البته جناب شاعر دارد؛ گلچینی از این ابیات را در ادامه می​خوانید:

- تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد           علی الخصوص اگر عضو بیمه هم باشی

- مدعی خواست که آید به تماشاگه راز           خانمش زنگ زد و گفت شلوغ است نرو

- منم که شهره‌ی شهرم به عشق ورزیدن               ولی قیافه‌ی من می‌خورد به معتادان

- درویش را نباشد، برگ سرای سلطان                  زیرا که اصولا، کوبیده دوست دارد

- گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر                 بوی جوراب مرا سمت خرابات کشید

- پیام داد که خواهم نشست با رندان               دو هفته بعد اراذل شد و گرفتندش

- ای عروس هنر از بخت شکایت منما              برو یک راست در خانه‌ی مادر شوهر

- بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر                صنف کفن فروشان خیلی گران فروشند

- بر سر تربت من با می و مطرب بنشین         مطربش کاش فقط خواجه امیری باشد

- چراغ صاعقه‌ی آن سحاب روشن باد                   که نور داشت چنان لامپ‌های ال ای دی

- دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای ن              یفتی و بلوتوست شبانه پخش شود

- من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت                   دانستم گریمش کرده‌اند انگار قبل از فیلم‌برداری

- چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی              ولی افسوس که گشت آمد و ما در رفتیم

- این همه شهد و شکر کز سخنم می ریزد                  همه از خاصیت قیمت رانی هلوست