گاهی زن لباسی به تن میکند که با آن لباس هیچ قسمتی از قسمتهای بدنش برهنه نیست اما آن لباس بهگونهای است که حجم بدن زن و شکل ترکیب اندام او کاملاً واضح و آشکار است؛ یعنی در واقع محاسن خلقتیاش را آشکار کرده است.
2. تکشف و آشکارشدن و دیدهشدن
تکشف زن به طرق مختلف میتواند اتفاق افتد:
یک. تکشف از طریق پوشش نامناسب؛ که خود به دو شکل میتواند صورت بگیرد:
یک. اظهار زینت
یکی از مصادیق اظهار زینت که در بسیاری از تعاریف ارائه شده برای تبرج به چشم میخورد، اظهار زینتهای مصنوعی میباشد که زائد بر اصل جسد و جسم زن است و زنان خود را بهوسیله آن تزیین میکنند. اعم از انواع و اقسام جواهرآلات (النگو، گوشواره، پابند، گردنبند، ...)، انواع و اقسام لوازم آرایش و ... بنابراین گاهی زن متبرج بهگونهای لباس پوشیده که تمامی زینتهای مصنوعی او آشکار است و البته گاهی خود لباس بهعنوان نوعی زینت از زینتهای مصنوعی محسوب میگردد. استاد مطهری دراینباره میگوید: «لباس را زمانی که قسمتی از بدن بهوسیله آن نمایان باشد، میتوان زینت محسوب کرد، مثلاً زنان بدپوششی که در جامعه فراوان دیده میشوند لباس آنها، یکی از زینتهایشان محسوب میشود.» (مطهری، 1388: 172) اما اگر زن تمام بدن را با یک لباس سرتاسری بپوشاند، چنین لباسی نهتنها زینت نیست بلکه پوشاننده کلیه زینتهای پنهان او نیز میباشد. یکی دیگر از زینتهای مصنوعی که شاید در نگاه اول، زینت بهنظر نیاید استفاده زنان از بوهای خوش اعم از انواع و اقسام عطرها و ادکلنها میباشد و در واقع بوهای خوش نوعی زینت سیال است (بهجت، 1428: 4 / 206) و مشاهده میشود که آشکارشدنش مفاسد و خطرات آشکار شدن سایر زینتها را بهدنبال دارد و نگاه مردان، با استشمام این بو متوجه صاحب آن میشود. ازاینرو برخی روایات استفاده از عطر و بوی خوش ازسوی زنان را، تبرج به حساب آورده است. (مازندرانی، 1382: 1 / 348) یکی دیگر از زینتهای مصنوعی زنان استفاده آنان از کلاه گیسهای زیبا و بیرون گذاشتن آن از پوشش مخصوص سر میباشد. شاید برخی گمان کنند از آنجا که چنین مویی، موی واقعی زن نیست، نمایش دادنش در انظار بیگانگان بدون اشکال باشد اما حقیقت این است که اتصال چنین مویی بر سر، از مصادیق زینت دانسته شده است. (اشتهاردی، 1417: 12 / 536 ـ 526) بنابراین آشکار کردن آن برای نامحرم، نوعی تبرج محسوب میشود.
دو. اظهار محاسن ذاتی زنانه