شیخ صدوق با سند متّصل خود از سعید بن جُبَیر از ابن عبّاس آورده است که: رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم به علیّ أبی‌طالب فرمود: ای علیّ! من شهر حکمت هستم و تو دَرِ آن شهر هستی! و هیچگاه نمی‌توان وارد در شهری شد مگر از سوی دَرِ آن شهر.
و دروغ می‌گوید کسی که می‌پندارد: مرا دوست دارد و بغض تو را در دل. زیرا که تو از من هستی و من از تو هستم! گوشت تو از گوشت من است! و خون تو از خون من است! و روح تو از روح من است! و تو امام امّت من می‌باشی!
و پس از من جانشینم بر آنها می‌باشی، پیروزی از آنِ کسی است که از تو پیروی کند؛ و بدبختی از آن کسی است که مخالفت تو نماید؛ و منفعت کسی می‌برد که در تحت ولایت تو در آید؛ تهیدست می‌شود کسی که با تو دشمنی ورزد.
و رستگار می‌شود کسی که ملازم تو باشد! و هلاک می‌شود کسی که از تو دوری گزیند. مَثَل تو و مَثَل امامان از اولاد تو پس از من، مَثَل کشتی نوح است، کسیکه بر آن سوار شود، نجات یابد. و کسیکه تخلّف ورزد غرق گردد.
و مِثال شما مِثال ستارگان آسمان است که: هرگاه ستاره‌ای غائب شود، ستارۀ دیگری طلوع می‌کند؛ تا روز قیامت.
متن حدیث:
متن حدیث:
یَا عَلِیٌّ أنَا مَدِینَةُ الْحِکْمَةِ وَ أنْتَ بِابُهَا وَ لَنْ تُؤْتی الْمَدِینَةُ إلَّا مِنْ قِبَلِ الْبَابِ. وَ کَذَبَ مَنْ زَعَمَ أنَهُ یُحِبُّنِی وَ یُبْغِضُکَ! لاِنـَّکَ مِنِّی وَ أنَا مِنْکَ! لَحْمُکَ مِنْ لَحْمِی، وَ دَمُکَ مِنْ دَمی، وَ رُوحُکَ مِنْ رُوحِی؛ وَ سَرِیرَتُکَ مِنْ سَرِیرَتِی، وَ عَلَانِیَتُکَ مِنْ عَلَانِیَتِی؛ وَ أنْتَ إمَامُ اُمَّتِی؛ وَ خَلِیفَتِی عَلَیْهَا بَعْدِی! سَعِدَ مَنْ أطَاعَکَ؛ وَ شَقِیَ مَنْ عَصَاکَ وَ رَیِحَ مَنْ تَوَلَّاکَ، وَ خَسِرَ مَنْ عَادَاکَ، وَ فَازَ مَنْ لَزِمَکَ، وَ هَلَکَ مَنْ فَارَقَکَ؛ مَثَلُکَ وَ مَثَلُ الائِمَةِ مِنْ وُلْدِکَ بَعْدِی مَثَلُ سَفِینَةِ نُوحٍ، مَنْ رَکِبَهَا نَجَی وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ؛ وَ مَثَلُکُمْ مَثَلُ النُّجُومِ کُلَّمَا غَابَ نَجْمٌ طَلَعَ نَجْمٌ إلَی یَوْمِ الْقِیَمَةِ.
« ینابیع الموده، صفحه 28»
