سراج معلم

در روایت آمده که شب نیمه‌ی شعبان تمام انبیاء و پیامبران خدا(ع) در حرم مطهّر امام حسین (ع) حاضر می ‌شوند و میلاد حضرت منتقم را به آن حضرت تبریک می‌گویند.

این هم عجیب است و جای این سؤال هست که چرا انبیاء (ع) برای تبریک میلاد، به مدینه و حرم مطهّر رسول خدا (ص) جدّ بزرگوارش نمی ‌روند و چرا به نجف و حرم مطهّر امیرالمؤمنین علی (ع) جدّ بزرگوار دیگرش نمی ‌روند و چرا به سامرّا حرم مطهّر پدر بزرگوار و مادر گرامی ‌اش نمی ‌روند؟ آیا چه خصوصیّتی کربلا و حرم مطهّر حسینی دارد که باید تبریک میلاد امام زمان (ع) به امام حسین (ع) گفته شود؟

شاید از آن جهت باشد که می ‌خواهند بگویند: ای حسین عزیز! عصر روز عاشورا ساعتی بر تو گذشت که تنها مانده بودی، یاران و عزیزانتان همه با اجساد آغشته به خون و ابدان پاره پاره روی خاک‌ های کربلا مقابل دیدگانت افتاده بودند و خودت غرق در زخم و جراحت بودی. صدای کودکان تشنه‌ات از خیمه‌ها به گوشت می ‌رسید و آتش به قلب مبارکت می زد. در آن حال از عمق جان فریاد می ‌زدی:

(هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنِی)؛
آیا هست کسی که به نصرت من برخیزد و انتقام از دشمنانم بگیرد.

حال ای حسین عزیز! اینک ما آمده‌ایم به تو بشارت دهیم آن ناصری که صدایش می ‌زدی به دنیا آمد و آن منتقم از مادر متولّد شد و همو است که روزی تکیه به دیوار کعبه خواهد زد و از پرده‌ ی دل صدا خواهد زد.

(یا اهل العالم اِنّ جدّی الحسین قتلوه عطشاناً)؛

صَلَّی اللهُ عَلَیْکَ یا مَولانا یا اَباعَبْدِاللهِ الحُسَیْن
وَ صَلَّی اللهُ عَلَیْکَ یا مَولانا اَیُّها الْقائِمُ الْمُنْتَظِر عَجَّلَ الله تَعالی فَرَجَک وَ جَعَلْنا مِنْ اَعْوانِک وَ اَنصارک وَ مِنَ الْمُنْتَظِرینَ لِظُهُورِهِ اَللّهُمَّ اجْعَلْ خاتِمَةَ اَمْرَنا خَیْراً
والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته