گزارشی از روش‌های برخورد پولی در آموزش و پرورش تعلیم و تربیت ایران زیر دندان‌گرد سرمایه‌داری
سه شنبه, ۷ بهمن ۱۳۹۳، ۰۹:۰۰ ق.ظ
گزارشی از روش‌های برخورد پولی در آموزش و پرورش
اگر امروز مدارس و خدمات آموزشی رایگانند مگر در موارد خاص، با اجرای فراگیر طرح آموزش و پرورش، مدارس و خدمات آموزشی پولی می‌شوند مگر در موارد خاص...
پایگاه خبری انصارحزب الله: دستگاه تعلیم و تربیت در حالی با پیگیری سیاست افزایش مشارکت‌ها، دغدغه فراگیر پولی شدن تحصیل در مدارس و خصوصی‌سازی آموزش و پرورش را نادیده می‌گیرد که گزارش‌هایی از گوشه و کنار کشور مبنی بر اخراج دانش‌آموزان از مدرسه به دلیل عدم تسویه شهریه و تأخیر در پرداخت قسط آن مخابره می‌شود. اخراج دو دانش‌آموز مقطع ابتدایی در منطقه ۳ تهران به دلیل نقد نشدن چک شهریه تازه‌ترین نمونه این گزارش‌ها است.
یک مدرسه در شهر تهران به دلیل تأخیر در نقد شدن چک شهریه، دو دانش‌آموز را از مدرسه اخراج و روانه منزل کرد و مانع حضور آنها در کلاس تا زمان تسویه کامل شهریه شد. پدر این دانش‌آموزان که نخواست نامش فاش شود به «جوان» می‌گوید: دو پسر من که در پایه‌های سوم و چهارم دبستان در یکی از مدارس غیرانتفاعی منطقه ۳ تهران تحصیل می‌کنند، یک روز با ماشین به خانه بازگردانده شدند، علت را که جویا شدیم گفتند چکی که بابت بخشی از شهریه به مدرسه داده شده بود پاس نشده و دقیقاً در همان تاریخ چک و بدون هماهنگی با من بچه‌ها را به خانه فرستادند.
وی می‌افزاید: برای نقد شدن چک اصلاً به من مهلت ندادند و تا زمانی که تمام پول به حساب مدرسه واریز نشد، اجازه ندادند فرزندان من به کلاس بروند و فرزندان من در ایام امتحانات به اجبار مدرسه، چند روز از کلاس و درس دور ماندند. حتی صبح روزی که برای فراهم کردن پول رفته بودم، بچه‌ها را به مدرسه فرستادم اما موقع برگشت متوجه شدم تا زمانی که مدیر مدرسه از تسویه شهریه مطمئن نشده، بچه‌ها را در هوای سرد در حیاط نگه داشته و اجازه نداده به کلاس بروند.
موضوع را پیگیری نکنید پدر این دو دانش‌آموز بیان می‌کند: در برابر اعتراض من مدیر مدرسه اعلام کرده برای آموزش و پرورش منطقه هزینه می‌کنم و شما کاری نمی‌توانید بکنید. همچنین اعتراض من به اداره آموزش و پرورش منطقه ۳ هم این پاسخ را داشت که اگر می‌خواهید فرزندتان در این منطقه درس بخواند، بهتر است موضوع را پیگیری نکنید!
وی ادامه می‌دهد: نکته جالب توجه این است که روزی که فرزندان من در حیاط مدرسه نگه داشته شدند، روز سرکشی بازرس منطقه از مدرسه بوده و اصلاً بازرس متوجه حضور طولانی مدت دو دانش‌آموز تنها در حیاط نشده و علت را نپرسیده است. بنابر اظهارات پدر این دانش‌آموزان، شهریه هر یک از این دانش‌آموزان برای پایه‌های سوم و چهارم دبستان ۴ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان بوده که نزدیک ۶۰۰ هزار تومان بیش از نرخ شهریه مدارس غیرانتفاعی مصوب آموزش و پرورش است.
از سوی دیگر تماس «جوان» با مدیر منطقه ۳ آموزش و پرورش تهران پاسخی در پی نداشت.
این خبر به اندازه کافی گویای سرمایه‌داری سختی است که خود را بر پیکر آموزش و پرورش تحمیل می‌کند. اما چنانچه آن را با خبر اعطای وام شهریه به دانش‌آموزان مدارس غیردولتی که هفته گذشته منتشر شد، ترکیب کنیم و به آن تلاش آموزش و پرورش برای واگذاری مدارس دولتی به مؤسسان مدارس غیردولتی را نیز بیفزاییم، معجون حاصل، حاکمیت سرمایه‌داری سختی است که در کمتر نقطه‌ای از دنیا به آموزش و پرورش سرک کشیده است.
قبله آموزش و پرورش تغییر کرده است
گمانه‌زنی‌ها بر این تلقی استوارند که وزیر آموزش و پرورش از سیاست‌های واگذاری و مشارکت بخش خصوصی در دستگاه تعلیم و تربیت دفاع می‌کند یا این نکته را در نظر نمی‌گیرد یا این موارد را آنقدر نادر می‌داند که نیازی به ورود مستقیم به آنها نیست. این در حالی است که حداقل مزایای مالی ورود بخش خصوصی به هر دستگاهی از جمله آموزش و پرورش بر کسی پوشیده نیست. مشارکت بخش خصوصی در فرآیند تعلیم و تربیت علاوه بر اینکه می‌تواند کاستی‌های مالی دولت را در تخصیص اعتبار به آموزش و پرورش پوشش دهد می‌تواند با ایجاد رقابت، کیفیت آموزش و البته پرورش را نیز ارتقا دهد.
اما آنچه موج مخالفت‌ها با این سیاست آموزش و پرورش را تقویت می‌کند، گزارش‌هایی از این دست است که شرح آنها در بالا رفت.
داستان وام شهریه
اواخر دی ماه بود که مجتبی زینی‌وند، مدیرکل مدارس غیردولتی وزارت آموزش و پرورش عنوان کرد: «به دانش‌آموزان مدارس غیردولتی وام ۱۰ میلیون تومانی برای پرداخت شهریه پرداخت خواهد شد.» وی افزود: «این وام با کارمزد ۴ درصد و بازپرداخت ۱۳ماهه و بدون علی‌الحساب پرداخت خواهد شد. دانش‌آموزان متقاضی دریافت این وام از طریق مدیران مدارس به بانک قرض‌الحسنه مهر ایــران معرفی می‌شوند و وام خود را دریافت خواهند کرد.»
بر اساس این گزارش، بانک قرض‌الحسنه مهر ایران با سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی وزارت آموزش و پرورش تفاهمنامه همکاری امضا کرده که در متن آن آمده است: «در راستای بسط و گسترش سنت نیکوی قرض‌الحسنه و به منظور رفع نیازهای ضروری کارکنان سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی و ارائه خدمات به والدین دانش‌آموزان مشغول به تحصیل در مدارس غیرانتفاعی، بانک قرض‌الحسنه مهر ایران اقدام به انعقاد تفاهمنامه همکاری با سازمان یاد شده کرد.» در این طرح بانک قرض‌الحسنه مهر ایران شهریه دانش‌آموزان را در قالب تسهیلات قرض‌الحسنه به اولیای دانش‌آموزان پرداخت می‌کند و اقساط تسهیلات ارائه شده در طی سال تحصیلی به صورت اقساطی به بانک پرداخت می‌شود.
اولین ثمره اصرار بر اجرای چنین طرحی از سوی آموزش و پرورش بر هم زدن امنیت روانی جامعه و تعبیر خواب آموزش و پرورش رایگان به عنوان یکی از اصول قانون اساسی است، یعنی اگر امروز مدارس و خدمات آموزشی رایگانند مگر در موارد خاص، با اجرای فراگیر طرح آموزش و پرورش، مدارس و خدمات آموزشی پولی می‌شوند مگر در موارد خاص.
علاوه بر این تجربه نشان داده پول و تربیت با هم جمع نمی‌شوند، چون تربیت سود مادی ندارد و کمتر کسی برای کسب سود معنوی سرمایه‌گذاری می‌کند؛ آن هم در آموزش و پرورش. از سوی دیگر چنانچه بر اساس اظهار مدیران ارشد آموزش و پرورش تنها فرزندان خانواده‌هایی که از بضاعت مالی برخوردارند در مدارس غیردولتی تحصیل می‌کنند و قرار نیست تحصیل در مدارس پولی به اجبار تبدیل شود، اعطای وام شهریه موضوعیت خود را از دست می‌دهد.
در حال حاضر آنچه آموزش و پرورش انجام می‌دهد(هر تعریفی و اسمی هم که برای آن ارائه دهد)، واگذاری مدارس دولتی به مؤسسان مدارس غیردولتی، عادت دادن مردم به پرداخت شهریه و در نهایت مجبور کردن آنها است. برای کم کردن تندی این اقدام هم پرداخت وام شهریه را به عنوان یک گزینه مطرح کرده است. علاوه بر این مقروض نگه داشتن دائم مردم یکی از دکترین‌های نظام سرمایه‌داری است که آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران خواسته یا ناخواسته به طعمه دندانگیری برای آن تبدیل شده است.
یک مدرسه در شهر تهران به دلیل تأخیر در نقد شدن چک شهریه، دو دانش‌آموز را از مدرسه اخراج و روانه منزل کرد و مانع حضور آنها در کلاس تا زمان تسویه کامل شهریه شد. پدر این دانش‌آموزان که نخواست نامش فاش شود به «جوان» می‌گوید: دو پسر من که در پایه‌های سوم و چهارم دبستان در یکی از مدارس غیرانتفاعی منطقه ۳ تهران تحصیل می‌کنند، یک روز با ماشین به خانه بازگردانده شدند، علت را که جویا شدیم گفتند چکی که بابت بخشی از شهریه به مدرسه داده شده بود پاس نشده و دقیقاً در همان تاریخ چک و بدون هماهنگی با من بچه‌ها را به خانه فرستادند.
وی می‌افزاید: برای نقد شدن چک اصلاً به من مهلت ندادند و تا زمانی که تمام پول به حساب مدرسه واریز نشد، اجازه ندادند فرزندان من به کلاس بروند و فرزندان من در ایام امتحانات به اجبار مدرسه، چند روز از کلاس و درس دور ماندند. حتی صبح روزی که برای فراهم کردن پول رفته بودم، بچه‌ها را به مدرسه فرستادم اما موقع برگشت متوجه شدم تا زمانی که مدیر مدرسه از تسویه شهریه مطمئن نشده، بچه‌ها را در هوای سرد در حیاط نگه داشته و اجازه نداده به کلاس بروند.
موضوع را پیگیری نکنید پدر این دو دانش‌آموز بیان می‌کند: در برابر اعتراض من مدیر مدرسه اعلام کرده برای آموزش و پرورش منطقه هزینه می‌کنم و شما کاری نمی‌توانید بکنید. همچنین اعتراض من به اداره آموزش و پرورش منطقه ۳ هم این پاسخ را داشت که اگر می‌خواهید فرزندتان در این منطقه درس بخواند، بهتر است موضوع را پیگیری نکنید!
وی ادامه می‌دهد: نکته جالب توجه این است که روزی که فرزندان من در حیاط مدرسه نگه داشته شدند، روز سرکشی بازرس منطقه از مدرسه بوده و اصلاً بازرس متوجه حضور طولانی مدت دو دانش‌آموز تنها در حیاط نشده و علت را نپرسیده است. بنابر اظهارات پدر این دانش‌آموزان، شهریه هر یک از این دانش‌آموزان برای پایه‌های سوم و چهارم دبستان ۴ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان بوده که نزدیک ۶۰۰ هزار تومان بیش از نرخ شهریه مدارس غیرانتفاعی مصوب آموزش و پرورش است.
از سوی دیگر تماس «جوان» با مدیر منطقه ۳ آموزش و پرورش تهران پاسخی در پی نداشت.
این خبر به اندازه کافی گویای سرمایه‌داری سختی است که خود را بر پیکر آموزش و پرورش تحمیل می‌کند. اما چنانچه آن را با خبر اعطای وام شهریه به دانش‌آموزان مدارس غیردولتی که هفته گذشته منتشر شد، ترکیب کنیم و به آن تلاش آموزش و پرورش برای واگذاری مدارس دولتی به مؤسسان مدارس غیردولتی را نیز بیفزاییم، معجون حاصل، حاکمیت سرمایه‌داری سختی است که در کمتر نقطه‌ای از دنیا به آموزش و پرورش سرک کشیده است.
قبله آموزش و پرورش تغییر کرده است
گمانه‌زنی‌ها بر این تلقی استوارند که وزیر آموزش و پرورش از سیاست‌های واگذاری و مشارکت بخش خصوصی در دستگاه تعلیم و تربیت دفاع می‌کند یا این نکته را در نظر نمی‌گیرد یا این موارد را آنقدر نادر می‌داند که نیازی به ورود مستقیم به آنها نیست. این در حالی است که حداقل مزایای مالی ورود بخش خصوصی به هر دستگاهی از جمله آموزش و پرورش بر کسی پوشیده نیست. مشارکت بخش خصوصی در فرآیند تعلیم و تربیت علاوه بر اینکه می‌تواند کاستی‌های مالی دولت را در تخصیص اعتبار به آموزش و پرورش پوشش دهد می‌تواند با ایجاد رقابت، کیفیت آموزش و البته پرورش را نیز ارتقا دهد.
اما آنچه موج مخالفت‌ها با این سیاست آموزش و پرورش را تقویت می‌کند، گزارش‌هایی از این دست است که شرح آنها در بالا رفت.
داستان وام شهریه
اواخر دی ماه بود که مجتبی زینی‌وند، مدیرکل مدارس غیردولتی وزارت آموزش و پرورش عنوان کرد: «به دانش‌آموزان مدارس غیردولتی وام ۱۰ میلیون تومانی برای پرداخت شهریه پرداخت خواهد شد.» وی افزود: «این وام با کارمزد ۴ درصد و بازپرداخت ۱۳ماهه و بدون علی‌الحساب پرداخت خواهد شد. دانش‌آموزان متقاضی دریافت این وام از طریق مدیران مدارس به بانک قرض‌الحسنه مهر ایــران معرفی می‌شوند و وام خود را دریافت خواهند کرد.»
بر اساس این گزارش، بانک قرض‌الحسنه مهر ایران با سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی وزارت آموزش و پرورش تفاهمنامه همکاری امضا کرده که در متن آن آمده است: «در راستای بسط و گسترش سنت نیکوی قرض‌الحسنه و به منظور رفع نیازهای ضروری کارکنان سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی و ارائه خدمات به والدین دانش‌آموزان مشغول به تحصیل در مدارس غیرانتفاعی، بانک قرض‌الحسنه مهر ایران اقدام به انعقاد تفاهمنامه همکاری با سازمان یاد شده کرد.» در این طرح بانک قرض‌الحسنه مهر ایران شهریه دانش‌آموزان را در قالب تسهیلات قرض‌الحسنه به اولیای دانش‌آموزان پرداخت می‌کند و اقساط تسهیلات ارائه شده در طی سال تحصیلی به صورت اقساطی به بانک پرداخت می‌شود.
اولین ثمره اصرار بر اجرای چنین طرحی از سوی آموزش و پرورش بر هم زدن امنیت روانی جامعه و تعبیر خواب آموزش و پرورش رایگان به عنوان یکی از اصول قانون اساسی است، یعنی اگر امروز مدارس و خدمات آموزشی رایگانند مگر در موارد خاص، با اجرای فراگیر طرح آموزش و پرورش، مدارس و خدمات آموزشی پولی می‌شوند مگر در موارد خاص.
علاوه بر این تجربه نشان داده پول و تربیت با هم جمع نمی‌شوند، چون تربیت سود مادی ندارد و کمتر کسی برای کسب سود معنوی سرمایه‌گذاری می‌کند؛ آن هم در آموزش و پرورش. از سوی دیگر چنانچه بر اساس اظهار مدیران ارشد آموزش و پرورش تنها فرزندان خانواده‌هایی که از بضاعت مالی برخوردارند در مدارس غیردولتی تحصیل می‌کنند و قرار نیست تحصیل در مدارس پولی به اجبار تبدیل شود، اعطای وام شهریه موضوعیت خود را از دست می‌دهد.
در حال حاضر آنچه آموزش و پرورش انجام می‌دهد(هر تعریفی و اسمی هم که برای آن ارائه دهد)، واگذاری مدارس دولتی به مؤسسان مدارس غیردولتی، عادت دادن مردم به پرداخت شهریه و در نهایت مجبور کردن آنها است. برای کم کردن تندی این اقدام هم پرداخت وام شهریه را به عنوان یک گزینه مطرح کرده است. علاوه بر این مقروض نگه داشتن دائم مردم یکی از دکترین‌های نظام سرمایه‌داری است که آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران خواسته یا ناخواسته به طعمه دندانگیری برای آن تبدیل شده است.
