سراج معلم

اگر کسی با وجود دستور خداوند حکیم و قرآن کریم و دستور پیامبراکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) و فتاوای مراجع تقلید و تذکر مردم و نیروی انتظامی و آن همه ثوابی که برای روزه ذکر شد، به خاطر ضعف ایمان، اراده سست، غلبه هوی و هوس و شهوات بر ایمان، نادیده گرفتن فطرت انسانی و وجدان و انصاف، همه مقدسات را زیر پا گذاشت و علنی روزه خورد و این حماقت را نوعی شجاعت تلقی کرد و کفاره هم نداد و پایبندی به هیچکدام از اصول و  ارزش‌های الهی نداشت، در مورد چنین افرادی، قرآن کریم 
می‌فرماید:
«فَینتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَاللّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ»؛ (مائده/95)خداوند از چنین فردی انتقام می‌گیرد، زیرا او توانا و دارای قدرت انتقام است.
«... وَ مَنْ عادَ فَأُولئِکَ أصْحابُ النّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ»(بقره، آیه 275 ) کسانی که بعد از این همه استدلال و موعظه توجه نکنند و احکام الهی را نادیده بگیرند) و مرتکب حرام و گناه شوند، اهل آتش خواهند بود و در آنجا همیشه باقی خواهند بود.
امام صادق علیه السلام فرمود:«من افطر یوماً من شهر رمضان خرج روح‌الایمان منه»(من لا یحضره الفقیه ج 2، ص 118، ح 1892 - ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ص 236)
کسی که یک روزه ماه مبارک رمضان را (بدون عذر شرعی) بخورد، روح ایمان از او جدا می‌شود.