سراج معلم

وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیم فصلت آیه 34

هرگز نیکى با بدى یکسان نیست. همیشه بدی را با بهترین عمل (نیکی) پاسخ بده تا همان کسی که گویی با تو بر دشمنی است، دوست تو گردد (ج 8 فرهنگ قرآن ، ص 67)

 یکی نیست به ایشان بگوید:

شما این آیه را در خصوص مذاکرات هسته ای با آمریکا به کار بردید در حالیکه آیه فوق در دایره مومنین است. یعنی مومنین با هم بدی نکنند و به هم خوبی کنند. در این آیه ، قرینه ای وجود ندارد که بگوییم منظور قرآن ، "دشمنان" است. آیه اصلا در مقام بیان رفتار با دشمن نیست. فوقش علاوه بر مومنین ، شامل "نامسلمانان" ( نه دشمنان) هم بشود.

اگر هم دایره شمول آیه را گسترش دهیم و آن را شامل افراد نامسلمان در نظر بگیریم ، قطعا نامسلمانان غیر محارب را شامل می شود نه نامسلمانان محاربی که برای ضربه زدن به نظام اسلامی ، از هیچ کوششی دریغ نمی ورزند. حساب دشمن ، حساب دیگری است!

 از سوی دیگر ؛ شما در خصوص دشمنان ، فقط همین یک آیه را دیدید؟ آیا آیات دیگر قرآن را که در خصوص دشمنان است ندیده اید؟

 مثلا این آیه که می فرماید:

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ قَاتِلُواْ الَّذِینَ یَلُونَکُم مِّنَ الْکُفَّارِ وَلِیَجِدُواْ فِیکُمْغِلْظَةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ ( توبه – 123)

ای کسانیکه ایمان آورده اید! با کافرانی که نزدیک شمایند جنگ کنید و باید آنها در شما خشونت بیابند و بدانید که خداوند با پرهیزگاران است.

 قرآن کریم در سوره بقره آیه 120 می فرماید:

 لن ترضی عنک الیهود و لاالنصاری حتی تتبع ملتهم. قل ان هدی الله هو الهدی و لئن اتبعت اهوائهم بعد الذی جاءک من العلم ما لک من الله من ولی و لا نصیر.

یعنی: هرگز یهود و نصاری از تو راضی نخواهند شد تا (بطور کامل تسلیم خواسته های آنها شوی و) از آئین (تحریف یافته ) آنان پیروی کنی بگو هدایت تنها هدایت الهی است ، و اگر از هوی و هوسهای آنها پیروی کنی ، بعد از آنکه آگاه شده ای هیچ سرپرست و یاوری از ناحیه خدا برای تو نخواهد بود.

 بین مسلمانان و نامسلمانان ، ( چه رسد به دشمنان!) می تواند « صلح » ایجاد شود اما « دوستی » هرگز!

در این خصوص قرآن کریم به صراحت می فرماید:

یا ایها الذین آمنوا لا تتخذوا عدوی وعدوکم أولیاء تلقون إلیهم بالمودة و قد کفروا بما جاءکم من الحق... تسرون الیهم بالمودة و أنا أعلم بما أخفیتم و ما أعلنتم و من یفعله منکم فقد ضل سواء السبیل ( ممتحنه – 1)

ای کسانیکه ایمان آورده اید! دشمن من و دشمن خودتان را به دوستی برمگیرید که با آنها اظهار دوستی کنید ، و حال آنکه قطعا به آن حقیقتی که برای شما آمده ( دین ) کافرند... شما پنهانی با آنان رابطه دوستی برقرار می کنید در حالی که من به آنچه پنهان داشتید و آنچه آشکار نمودید داناترم. و هر کس از شما چنین کند ، قطعا از راه درست منحرف گردیده است. و باز قرآن کریم در سوره مائده آیه 51 می فرماید:

 یاأیها الذین آمنوا لا تتخذوا الیهود والنصارى أولیاء بعضهم أولیاء بعض ومن یتولهم منکم فإنه منهم إن الله لا یهدی القوم الظالمین

یعنی: ای کسانیکه ایمان آورده اید! یهود و نصاری را دوستان خود مگیرید که بعضی از آنها دوستان بعضی دیگرند و هر کس از شما آنها را به دوستی گیرد ، از آنان خواهد بود. آری ! خداوند ستمکاران را راهنمایی و هدایت نمی کند.

 به فرض که آیه مورد استناد شما در خصوص دشمنان باشد ( که در بالا توضیح دادیم ) ، چگونه از بین این همه آیاتی که در مورد دشمنان امر به جنگ می کند ( از جمله آیه بالا) شما تشخیص دادید که آیه مورد استناد شما باید ملاک عمل باشد نه آیات دیگر؟

و باز چرا از « صلح » که یک امر تاکتیکی است ، تعبیر به « دوستی » ( که یک امر قلبی است ) می کنید؟؟

 آیا این ، تحریف معنای قرآن در جهت اهداف خودتان نیست؟؟ همانطور که مقام معظم رهبری نسبت به خطر تحریف شخصیت امام (ره) هشدار دادند و ما می دانیم که این خطر از کجا ناشی شده است! http://noktehha.parsiblog.com/