سراج معلم

* لا تُمارِ فَیَذْهَبَ بَهاؤُکَ وَ لا تُمازِحْ فَیُجْتَرَأَ عَلَیْکَ؛ جدال مکن که ارزشت مى رود و شوخى مکن که بر تو دلیر شوند. (تحف العقول، ص486)

* لَیْسَتِ الْعِبادَةُ کَثْرَةَ الصِّیامِ وَ الصَّلوةِ وَ إِنَّما الْعِبادَةُ کَثْرَةُ التَّفَکُّرِ فى أَمْرِ اللهِ؛ عبادت کردن به زیادى روزه و نماز نیست، بلکه عبادت، زیاد در کار خدا اندیشیدن است. (تحف العقول، ص448)

* أَوْرَعُ النّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ، أَعْبَدُ النّاسِ مَنْ أَقامَ عَلَى الْفَرائِضِ، أَزْهَدُ النّاسِ مَنْ تَرَکَ الْحَرامَ، أَشَدُّ النّاسِ اجْتَهادًا مَنْ تَرَکَ الذُّنُوبَ؛ پارساترین مردم کسى است که در هنگام شبهه توقّف کند. عابدترین مردم کسى است که واجبات را انجام دهد. زاهدترین مردم کسى است که حرام را ترک نماید. کوشنده ترین مردم کسى است که گناهان را رها سازد. (تحف العقول، ص 489)

* لَیْسَ مِنَ الأَدَبِ إِظْهارُ الْفَرَحِ عِنْدَ الَمحْزُونِ؛ اظهار شادى نزد غمدیده، از بى ادبى است.(تحف العقول، ص489)

* جُعِلَتِ الْخَبائِثُ فى بَیْت وَ جُعِلَ مِفْتاحُهُ الْکَذِبَ؛ تمام پلیدى ها در خانه اى قرار داده شده و کلید آن دروغگویى است. (بحار الأنوار، ج78، ص377)

* مَنْ آنـَسَ بِاللّهِ إِسْتَوْحَشَ مِنَ النّاسِ؛ کسى که با خدا مأنوس باشد، از مردم گریزان گردد.(مسند الامام العسکری، ص287)

* إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا یُدْرَکُ إِلاّ بِامْتِطاءِ اللَّیْلِ؛ وصول به خداوند عزّوجلّ، سفرى است که جز با عبادت در شب حاصل نگردد.(مسند الامام العسکری، ص290)

* کَفاکَ أَدَبًا تَجَنُّبُکَ ما تَکْرَهُ مِنْ غَیْرِکَ؛ در مقام ادب براى تو همین بس که آنچه براى دیگران نمی پسندى، خود، از آن دورى کنى. (مسند الامام العسکری، ص288)

* التَّواضُعُ نِعمَةٌ لایُحسَدُ عَلیها؛ تواضع و فروتنی نعمتی است که بر آن حسد نبرند. (تحف العقول، ص489)

* المُؤمِنُ بَرَکَةٌ عَلی المُؤمِنِ وَ حُجَّةٌ عَلی الکافر؛ مؤمن برای مؤمن برکت و برای کافر، اتمام حجت است. (تحف العقول، ص489)

* قَلبُ الأَحمَق فِی فَمِه و فَمُ الحَکیم فی قَلبِه؛ قلب نابخرد در دهان اوست و دهان خردمند فرزانه در دل او. (تحف العقول، ص519)