همه نیازمند موعظه اند.
نقل شده است که رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)به یکی از اصحاب به نام ابن مسعود می فرمود : برای من قرآن بخوان. ابن مسعود با تعجّب می گفت: یا رسول الله من برای شما قرآن بخوانم؟! قلب مبارک شما مهبط وحی و فرودگاه قرآن است، ما همه از شما قرآن را آموخته‌ایم. می فرمود: آری درست است ولی من دوست دارم قرآن را از زبان دیگری بشنوم. در شنیدن اثری است که در دانستن نیست. او قرآن می خواند و رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)گوش می داد و اشک می ریخت و عملاً نشان می داد که در شنیدن مواعظ از زبان دیگران اثری هست که در دانستن همان مطالب ، آن اثر نیست.بنابراین نباید کسی بگوید من همه چیز می دانم و دیگر نیازی به نشستن در پای منابر و مواعظ ندارم. خیر، چنین نیست بلکه شنیدن تلاوت آیات قرآن و شنیدن مواعظ از زبان دیگران از عوامل مؤثّر در زدودن تیرگی از دل‌ها و جلا دادن به آیینه‌ی قلب‌هاست.
برگرفته از سخنان حضرت آیت الله سید محمد ضیاءآبادی
